2.493 χρόνια μετά… ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ ΠΟΡΕΙΑ
Ο Λεωνίδας και οι 300...η πιο διάσημη αντίσταση στην ιστορία
Θερμή υποδοχή ετοίμασαν μέλη του Ολυμπιακού Κέντρου Σπάρτης στο Χρήστο Τετριμίδα, επίτιμο μέλος του συλλόγου, όπου του προσέφεραν την προτομή του βασιλιά Λεωνίδα και συνομίλησαν μαζί του, για την πρόταση την οποία υπέβαλαν την περυσινή χρονιά στην Περιφέρεια Φθιώτιδας με ευοίωνες προβλέψεις καθιέρωσης της ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ ΠΟΡΕΙΑ.
Μίας πορείας που αναβιώνει και ξυπνάει μνήμες, αξίες για τις οποίες, ύστερα από το πέρασμα των αιώνων θεοποίησαν τους Σπαρτιάτες για το θάρρος, το κουράγιο, την τιμή και την αυτοθυσία τους στις Θερμοπύλες, γιατί κανένας τους δε θα επέστρεφε ζωντανός από το Πέρασμα.
2.493 χρόνια πριν, η Μάχη των Θερμοπυλών έγινε από τις πιο διάσημες αντιστάσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μία ζωτικής σημασίας αναμέτρηση, που καθόρισε την πορεία του δυτικού πολιτισμού και τη μοίρα της δημοκρατίας. Η Πελοποννησιακή συμμαχία ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη σε χερσαίες δυνάμεις, με αιχμή του δόρατος της, τον Σπαρτιατικό στρατό, ο οποίος εκείνη την εποχή βρίσκεται στο απόγειο της στρατιωτικής του ωριμότητας. Στο πεδίο της μάχης βρίσκονταν 7.000 Έλληνες στρατιώτες, μεταξύ τους και οι 300 επίλεκτοι Σπαρτιάτες, η Βασιλική φρουρά που είχε στη διάθεσή του ο Λεωνίδας και αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά του στρατού. Προετοιμάζονταν για μία μάχη επικών διαστάσεων, εναντίον 300.000 περίπου στρατιωτών τους οποίους συνόδευαν 1.000 πολεμικά πλοία, περσικού στόλου. Η αναλογία ήταν 50 προς 1.
Οι Έλληνες είχαν καταλάβει το μοναδικό πέρασμα που συνέδεε την νότια με την κεντρική Ελλάδα, τις Θερμοπύλες. Με την σύμφωνη γνώμη όλων των ελληνικών πόλεων, η αρχιστρατηγία των στρατιωτικών δυνάμεων του συνασπισμού, ανατίθεται στους Σπαρτιάτες. Αναγνωρίζεται έτσι η υπεροχή της Πελοποννησιακής συμμαχίας σε χερσαίες δυνάμεις, αλλά και το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και στρατηγικής του Σπαρτιατικού στρατού, ο οποίος δίκαια εκείνη την εποχή θεωρείται ο καλύτερος στρατιωτικός μηχανισμός στον Ελληνικό χώρο. Αρχιστράτηγος του Ελληνικού στρατού ορίζεται ο Βασιλιάς της Σπάρτης Λεωνίδας.
Την άνοιξη του 480 π.Χ. οι Πέρσες πέρασαν τον Ελλήσποντο καταλαμβάνοντας διαδοχικά τις πόλεις της Ελλάδας. Στόχος ήταν η Αθήνα. Έπρεπε λοιπόν να αναχαιτιστούν εκεί ανάμεσα στο όρος Καλλίδρομο και το Μαλλιακό Κόλπο.
Ήταν κακός οιωνός για την έκβαση της μάχης και μόνο που θα πολεμούσαν σε περίοδο θρησκευτικών εορτών. Αυτή την πίστη επιβεβαίωνε και η Πυθία. Πως, ο βασιλιάς της Σπάρτης, θα πέθαινε για τη νίκη.
Η παραμονή του Λεωνίδα στο πεδίο της μάχης, βασιζόταν περισσότερο στην αγάπη του προς την Πατρίδα του, για την οποία οι χρησμοί είχαν προβλέψει ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης, ή απώλεια του Βασιλιά της από το γένος του Ηρακλή. Ο βασιλιάς Λεωνίδας όμως δε ζούσε με το φόβο της προφητείας. Χαρακτηριζόταν ως εξαιρετικά γενναίος και αποφασιστικός. Αν και πάνω από 50 ετών, η χάλκινη πανοπλία του τρόμαζε τον εχθρό. Η ασπίδα των 300 ήταν ξύλινη, με σχεδιασμένο το γράμμα Λ που σήμαινε Λακεδαιμόνιοι. Κύριο όπλο τους το δόρυ, 3 μέτρα μήκος με σιδερένια ακμή. Στη μάχη εξ επαφής χρησιμοποιούσαν ένα κοντύτερο όπλο, το ξίφος. Αντίθετα οι Πέρσες ήταν ελαφρά οπλισμένοι. Ο Ξέρξης βασιζόταν στους Μήδους, τους δεινούς και φονικούς τοξότες. Την αφρόκρεμα του περσικού στρατού αποτελούσαν οι 10.000 Αθάνατοι. Ο Ξέρξης περίμενε τέσσερις ημέρες στο πεδίο. Το θεωρούσε αστείο πως οι Έλληνες θα τολμούσαν να πολεμήσουν το στρατό του. Όταν οι Πέρσες έστειλαν έφιππο αγγελιοφόρο στους Σπαρτιάτες, εκείνοι αλείφονταν με λάδι και χτενίζονταν. Ο αγγελιοφόρος τους θεώρησε αλαζόνες, εκείνοι όμως, ετοιμάζονταν για μάχη μέχρι θανάτου. Η απάντηση του Λεωνίδα σύμφωνα με τον Πλούταρχο ήταν: «Αν μπορούσες να καταλάβεις το τι είναι καλό στην ζωή, δεν θα επιθυμούσες ξένα πράγματα. Για μένα είναι καλύτερο να πεθάνω για την Ελλάδα, παρά να είμαι μονάρχης στους ομοφύλους μου. Όσο για την χώρα που υπόσχεσαι να μας δώσεις, και θα είναι μεγαλύτερη από την σημερινή Ελλάδα, πρέπει να ξέρεις ότι οι Έλληνες έμαθαν από τους πατέρες τους, να αποκτούν εδάφη με την ανδρεία, και όχι με την δειλία». Ανάλογη ήταν και η δεύτερη απάντηση του Λεωνίδα πριν από την μεγάλη επίθεση όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα. Το ιστορικό «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» (Έλα να τα πάρεις), του βασιλιά Λεωνίδα προς τον αλαζόνα Πέρση βασιλιά, έμεινε στην ιστορία παραδειγματίζοντας και εμψυχώνοντας δεκάδες γενιές Ελλήνων. Η μεγάλη αλαζονεία όμως αλλά και η εμπιστοσύνη του Πέρση βασιλιά στις στρατιωτικές του δυνάμεις, η οποία βασιζόταν περισσότερο στην αριθμητική υπεροχή τους σε σχέση με τις Ελληνικές, δεν επέτρεψαν στον Ξέρξη ούτε στιγμή να σκεφτεί το μεγαλείο των απαντήσεων του Λεωνίδα, απέναντι στις αξιώσεις του.
Την Πέμπτη ημέρα η υπομονή του Ξέρξη εξαντλήθηκε και έστησε το θρόνο του στον γειτονικό λόφο. Διέταξε επίθεση. Την τρίτη μέρα της επίθεσης, ο Εφιάλτης οδήγησε τους Πέρσες πίσω από τους Έλληνες. Όταν το μαθε αυτό, ο Λεωνίδας διέταξε την υποχώρηση των περισσότερων Ελλήνων.
Προς τιμήν των Τριακοσίων Σπαρτιατών και του Βασιλιά Λεωνίδα που έπεσαν ηρωικά στο πεδίο της μάχης, ο επιγραμματοποιός Σιμωνίδης έγραψε:
«Ω ΞΕΙΝ, ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ» (Ξένε, να πεις στους Λακεδαιμόνιους ότι είμαστε εδώ θαμμένοι υπακούοντας στους νόμους τους)
Οι ηρωικοί υπερασπιστές των Θερμοπυλών με την θυσία τους μπορεί να μην απέτρεψαν τελικά τις Περσικές ορδές να περάσουν από τις Θερμοπύλες, συνέβαλαν όμως αποφασιστικά στην τελική νίκη της Ελλάδας απέναντι στον Ασιατικό επεκτατισμό, και παραμένουν από τότε σύμβολο για τους Έλληνες όσο και για τους ξένους μελετητές.
Αθλητικός & Πολιτιστικός Σύλλογος
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΠΑΡΤΗΣ
http://www.lakonikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου