Του Γιώργου Κράλογλου
Πριν 40 περίπου χρόνια, το 1975, το κράτος ίδρυσε την Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου για να ανακαλύψει τα ελληνικά κοιτάσματα πετρελαίου. Σε 20 χρόνια την διέλυσε ως άχρηστη. Σήμερα, μετά 40 χρόνια, την ξαναστήνουμε ως Δημόσια Επιχείρηση Υδρογονανθράκων για την ίδια δουλειά. Η μόνη διαφορά είναι στον τίτλο...
Μπράβο μας και καλορίζικος ο Οργανισμός ερευνών πετρελαίου που αποφάσισε ο πρωθυπουργός κ. Α. Σαμαράς και έκανε ήδη και τις σχετικές εξαγγελίες για την δημιουργία Δημόσιας Επιχείρησης Υδρογονανθράκων.
Επειδή όμως η ιστορία με τις έρευνες πετρελαίου στην Ελλάδα βγάζουν σπαρταριστό γέλιο καλό είναι να την θυμηθούμε.
Ένα καυτό μεσημέρι του Ιουλίου 1976 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ανεβασμένος στην πλατφόρμα του γεωτρύπανου του Πρίνου στην Καβάλα και παρακολουθεί τον έξοχο επιστήμονα Διευθύνοντα Σύμβουλο της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου Κυριακούλη Ζάχο να εξηγεί το πρόγραμμα γεωτρήσεων πετρελαίου στον Πρίνο σύμφωνα με τις μελέτες της Επιχείρησης.
Ο (μακαρίτης) Κ. Ζάχος στη σκάλα του γεωτρύπανου, περίπου δύο μέτρα πάνω από τον Καραμανλή, και μιλούσε με πάθος και ορμή, ίσως για να συγκινήσει τον πρωθυπουργό και να εξασφαλίσει κονδύλια για την ΔΕΠ... Φορούσε μάλιστα και το ειδικό πλαστικό καπέλο προστασίας όπως και όλοι, άλλωστε, εκτός από τον Καραμανλή που το κρατούσε στο χέρι του.
Βρισκόμουνα μαζί με άλλους δημοσιογράφους στην πλατφόρμα και θυμάμαι πολύ καλά ότι ο Καραμανλής τον κοιτούσε με κάποια αγωνία.
Δεν είχε προλάβει να τελειώσει ο Κ. Ζάχος την παρουσίαση και ακούγεται η φωνή του Καραμανλή από κάτω με την γνωστή ιδιόμορφη προφορά του ...Ζάχου "να προυσέξ μη σ΄ πεσ.. του καπέλου...".
Αυτή ήταν όλη κι όλη η αγωνία του Καραμανλή... Γιατί θα έπεφτε στο δικό του κεφάλι αφού στεκόταν ακριβώς από κάτω.
Γιατί, όντως, αν το ελληνικό κράτος είχε πάρει στα σοβαρά την ανάγκη της χώρας να ψάξει με υπευθυνότητα για τα πιθανά ελληνικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν θα είχε οδηγήσει την ΔΕΠ σε διάλυση μέσα σε είκοσι χρόνια.
Την ΔΕΠ που ίδρυσε με προσωπική του απόφαση ο Καραμανλής το 1975 γιατί έπρεπε, εκ των πραγμάτων, να διαδεχθεί τα αποτελέσματα των ερευνών που είχαν γίνει επί δικτατορίας.
Ήταν πράγματι δύσκολη η θέση του Καραμανλή και για τα πετρέλαια από τον Ιούλιο του 1974.
Γιατί τον Μάρτη του 1974 ο τότε πρωθυπουργός της δικτατορίας Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος είχε αναγγείλει, από την κεντρική αίθουσα της Βουλής, την ανακάλυψη κοιτασμάτων στον Πρίνο μεγέθους 10.000 βαρελιών τον χρόνο. Κοιτασμάτων εκμεταλλεύσιμων που η δικτατορία είχε ήδη αναθέσει στην ερευνήτρια Καναδική OCEANIC την εκμετάλλευσή τους.
Το θέμα είχε ήδη γίνει παγκόσμια είδηση.
Ήταν λοιπόν μια υπόθεση που δεν μπορούσε να αφήσει χωρίς συνέχεια ο Καραμανλής και εκ χαρακτήρος άλλωστε.
Ίδρυσε έτσι την ΔΕΠ με αξιόλογους επιστήμονες υπό την εποπτεία του καθηγητή ΕΜΠ και προσωπικού του φίλου Κωνσταντίνου Κονοφάγου υπουργού Βιομηχανίας και Ενέργειας στην συνέχεια.
Το 1975 λοιπόν όλα ξεκίνησαν με γέλια και χαρές και η ΔΕΠ εγκαταστάθηκε στην οδό Πανεπιστημίου για να κάνει το έργο που ανέλαβε.
Μετά από δέκα χρόνια όμως το κράτος θέλησε να γίνει ο ίδιος πετρελαιάς και έκρινε ότι πρέπει να καθετοποιηθεί η ΔΕΠ.
Συγχωνεύει τα κρατικά διυλιστήρια, τα τότε Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου με την ΔΕΠ. Ήταν όμως εμφανές, παράλληλα, και ότι η υποβάθμιση των ερευνών πετρελαίου είχε ξεκινήσει.
Μέσα στην επόμενη δεκαπενταετία η περιπέτεια της ΔΕΠ κορυφώνεται.
Περνάει στα κρατικά ΕΛΠΕ, μετατρέπεται σε θυγατρική των ΕΛΠΕ με τον τίτλο ΔΕΠ-ΕΚΥ και (κατά την άποψη μου) εγκαταλείπεται κυριολεκτικά στην τύχη της.
Οι επιστήμονες που επέμεναν στο έργο τους γιατί πίστεψαν στις έρευνες πετρελαίου κρατούν με νύχια και με δόντια το “κουφάρι” της πρώην ΔΕΠ μέχρι την διάλυσή της.
Από εκεί και πέρα ακούμε μόνο λόγια. Ελπίδες, και λόγια στον αέρα. Χαρτιά, συμπόσια, κουβέντες αερολογίες και κούφιες υποσχέσεις.
Κανείς όμως δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να ξεκαθαρίσει υπεύθυνα όλα αυτά τα 40 περιπετειώδη χρόνια της ΔΕΠ αν η Ελλάδα έχει εκμεταλλεύσιμα πετρέλαια. Εάν η Ελλάδα έχει αποθέματα φυσικού αερίου που να συμφέρει η εκμετάλλευσή τους.
Κανείς γιατί κανείς δεν ξέρει με απόλυτη σιγουριά. Και όλα αυτά γιατί ουδέποτε στην Ελλάδα έγινε ολοκληρωμένη δουλειά ερευνών. Σοβαρή δουλειά αναθέσεων. Σοβαρή δουλειά που να οδηγήσει σε σοβαρά και υπεύθυνα συμπεράσματα.
Βεβαίως πολύ σωστά οι επιστήμονες του κλάδου επιμένουν να ξεκινήσουμε από την αρχή με ένα νέο Οργανισμό για να ψάξουμε με υπευθυνότητα πλέον να δούμε τι μας γίνεται.
Ποιος όμως μπορεί μετά από τις περιπέτειες αυτές, ξεπερνώντας και την αναξιοπιστία μας προς τους διεθνείς ερευνητικούς Οργανισμούς να τους πείσουμε και τώρα είναι στραβός ο γιαλός... και δεν αρμενίζουμε στραβά;
Ποιος μπορεί να υποσχεθεί ότι στήνουμε άλλο ένα Οργανισμό στα ερείπια της ΔΕΠ και ότι αυτός ο Οργανισμός θα έχει σοβαρότητα και δεν θα χρησιμοποιηθεί μόνο για τις προσλήψεις που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση έναντι των (πιθανών) απολύσεων στον κρατικό τομέα;
george.kraloglou@capital.gr
Μπράβο μας και καλορίζικος ο Οργανισμός ερευνών πετρελαίου που αποφάσισε ο πρωθυπουργός κ. Α. Σαμαράς και έκανε ήδη και τις σχετικές εξαγγελίες για την δημιουργία Δημόσιας Επιχείρησης Υδρογονανθράκων.
Επειδή όμως η ιστορία με τις έρευνες πετρελαίου στην Ελλάδα βγάζουν σπαρταριστό γέλιο καλό είναι να την θυμηθούμε.
Ένα καυτό μεσημέρι του Ιουλίου 1976 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ανεβασμένος στην πλατφόρμα του γεωτρύπανου του Πρίνου στην Καβάλα και παρακολουθεί τον έξοχο επιστήμονα Διευθύνοντα Σύμβουλο της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου Κυριακούλη Ζάχο να εξηγεί το πρόγραμμα γεωτρήσεων πετρελαίου στον Πρίνο σύμφωνα με τις μελέτες της Επιχείρησης.
Ο (μακαρίτης) Κ. Ζάχος στη σκάλα του γεωτρύπανου, περίπου δύο μέτρα πάνω από τον Καραμανλή, και μιλούσε με πάθος και ορμή, ίσως για να συγκινήσει τον πρωθυπουργό και να εξασφαλίσει κονδύλια για την ΔΕΠ... Φορούσε μάλιστα και το ειδικό πλαστικό καπέλο προστασίας όπως και όλοι, άλλωστε, εκτός από τον Καραμανλή που το κρατούσε στο χέρι του.
Βρισκόμουνα μαζί με άλλους δημοσιογράφους στην πλατφόρμα και θυμάμαι πολύ καλά ότι ο Καραμανλής τον κοιτούσε με κάποια αγωνία.
Δεν είχε προλάβει να τελειώσει ο Κ. Ζάχος την παρουσίαση και ακούγεται η φωνή του Καραμανλή από κάτω με την γνωστή ιδιόμορφη προφορά του ...Ζάχου "να προυσέξ μη σ΄ πεσ.. του καπέλου...".
Αυτή ήταν όλη κι όλη η αγωνία του Καραμανλή... Γιατί θα έπεφτε στο δικό του κεφάλι αφού στεκόταν ακριβώς από κάτω.
Γιατί, όντως, αν το ελληνικό κράτος είχε πάρει στα σοβαρά την ανάγκη της χώρας να ψάξει με υπευθυνότητα για τα πιθανά ελληνικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν θα είχε οδηγήσει την ΔΕΠ σε διάλυση μέσα σε είκοσι χρόνια.
Την ΔΕΠ που ίδρυσε με προσωπική του απόφαση ο Καραμανλής το 1975 γιατί έπρεπε, εκ των πραγμάτων, να διαδεχθεί τα αποτελέσματα των ερευνών που είχαν γίνει επί δικτατορίας.
Ήταν πράγματι δύσκολη η θέση του Καραμανλή και για τα πετρέλαια από τον Ιούλιο του 1974.
Γιατί τον Μάρτη του 1974 ο τότε πρωθυπουργός της δικτατορίας Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος είχε αναγγείλει, από την κεντρική αίθουσα της Βουλής, την ανακάλυψη κοιτασμάτων στον Πρίνο μεγέθους 10.000 βαρελιών τον χρόνο. Κοιτασμάτων εκμεταλλεύσιμων που η δικτατορία είχε ήδη αναθέσει στην ερευνήτρια Καναδική OCEANIC την εκμετάλλευσή τους.
Το θέμα είχε ήδη γίνει παγκόσμια είδηση.
Ήταν λοιπόν μια υπόθεση που δεν μπορούσε να αφήσει χωρίς συνέχεια ο Καραμανλής και εκ χαρακτήρος άλλωστε.
Ίδρυσε έτσι την ΔΕΠ με αξιόλογους επιστήμονες υπό την εποπτεία του καθηγητή ΕΜΠ και προσωπικού του φίλου Κωνσταντίνου Κονοφάγου υπουργού Βιομηχανίας και Ενέργειας στην συνέχεια.
Το 1975 λοιπόν όλα ξεκίνησαν με γέλια και χαρές και η ΔΕΠ εγκαταστάθηκε στην οδό Πανεπιστημίου για να κάνει το έργο που ανέλαβε.
Μετά από δέκα χρόνια όμως το κράτος θέλησε να γίνει ο ίδιος πετρελαιάς και έκρινε ότι πρέπει να καθετοποιηθεί η ΔΕΠ.
Συγχωνεύει τα κρατικά διυλιστήρια, τα τότε Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου με την ΔΕΠ. Ήταν όμως εμφανές, παράλληλα, και ότι η υποβάθμιση των ερευνών πετρελαίου είχε ξεκινήσει.
Μέσα στην επόμενη δεκαπενταετία η περιπέτεια της ΔΕΠ κορυφώνεται.
Περνάει στα κρατικά ΕΛΠΕ, μετατρέπεται σε θυγατρική των ΕΛΠΕ με τον τίτλο ΔΕΠ-ΕΚΥ και (κατά την άποψη μου) εγκαταλείπεται κυριολεκτικά στην τύχη της.
Οι επιστήμονες που επέμεναν στο έργο τους γιατί πίστεψαν στις έρευνες πετρελαίου κρατούν με νύχια και με δόντια το “κουφάρι” της πρώην ΔΕΠ μέχρι την διάλυσή της.
Από εκεί και πέρα ακούμε μόνο λόγια. Ελπίδες, και λόγια στον αέρα. Χαρτιά, συμπόσια, κουβέντες αερολογίες και κούφιες υποσχέσεις.
Κανείς όμως δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να ξεκαθαρίσει υπεύθυνα όλα αυτά τα 40 περιπετειώδη χρόνια της ΔΕΠ αν η Ελλάδα έχει εκμεταλλεύσιμα πετρέλαια. Εάν η Ελλάδα έχει αποθέματα φυσικού αερίου που να συμφέρει η εκμετάλλευσή τους.
Κανείς γιατί κανείς δεν ξέρει με απόλυτη σιγουριά. Και όλα αυτά γιατί ουδέποτε στην Ελλάδα έγινε ολοκληρωμένη δουλειά ερευνών. Σοβαρή δουλειά αναθέσεων. Σοβαρή δουλειά που να οδηγήσει σε σοβαρά και υπεύθυνα συμπεράσματα.
Βεβαίως πολύ σωστά οι επιστήμονες του κλάδου επιμένουν να ξεκινήσουμε από την αρχή με ένα νέο Οργανισμό για να ψάξουμε με υπευθυνότητα πλέον να δούμε τι μας γίνεται.
Ποιος όμως μπορεί μετά από τις περιπέτειες αυτές, ξεπερνώντας και την αναξιοπιστία μας προς τους διεθνείς ερευνητικούς Οργανισμούς να τους πείσουμε και τώρα είναι στραβός ο γιαλός... και δεν αρμενίζουμε στραβά;
Ποιος μπορεί να υποσχεθεί ότι στήνουμε άλλο ένα Οργανισμό στα ερείπια της ΔΕΠ και ότι αυτός ο Οργανισμός θα έχει σοβαρότητα και δεν θα χρησιμοποιηθεί μόνο για τις προσλήψεις που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση έναντι των (πιθανών) απολύσεων στον κρατικό τομέα;
george.kraloglou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου