Λάθος ή έγκλημα;

(του Χρήστου Αλεξανδρή)
Σε συνθήκες οξύτατης κρίσης και  πελώριων λαϊκών προβλημάτων, στο έδαφος λεηλατημένων δικαιωμάτων και κατεστραμένων  ζωών, άνοιξε στη χώρα μας ένας μεγάλος  δημόσιος διάλογος για το λάθος του ΔΝΤ και της Κομισιόν στην εφαρμογή του μνημονίου.
Αλλά όπως πολύ σοφά λέει ο λαός όταν τσακώνονται τα βουβάλια αυτά που την πληρώνουν είναι  τα βατράχια.
Με απίστευτο κυνισμό, ο οποίος εκλαμβάνεται από πολλούς  ιδιοτελείς αλλά και αφελείς ως έκρηξη ειλικρίνειας οι οικονομικοί κομισάριοι του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγνωρίζουν ότι δεν υπολόγισαν σωστά τις επιπτώσεις της ύφεσης στην ελληνική οικονομία,
γεγονός που σημαίνει ότι στο όνομα του αρχικού δημοσιονομικού προβλήματος προκάλεσαν μια τεράστια οικονομική και κοινωνική καταστροφή χωρίς να υπάρξουν τα ανάλογα οφέλη.

Με απλά λόγια οι θυσίες του ελληνικού λαού πήγαν χαμένες, δεν είχαν κανένα ουσιαστικό και  πρακτικό αποτέλεσμα στην ανόρθωση και  την εξυγίανση της οικονομίας.

Όλες αυτές οι οικονομικές  διάνοιες που προσγειώθηκαν τα τρία τελευταία χρόνια στη χώρα μας  για να την σώσουν, πολύ κυνικά μας  λένε σήμερα ότι με τα μνημόνια και  την αυστηρή επιτήρηση το μόνο που επιτεύχθηκε είναι η αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής και η διάλυση της εσωτερικής αγοράς, με συνέπεια ούτε η οικονομία να εξυγιαίνεται, ούτε τα χρέη να μειώνονται, ενώ παράλληλα η χώρα να αποδυναμώνεται ακόμη περισσότερο και να καλείται να αντιμετωπίσει την κρίση από πιο αδύνατη θέση.

Πριν τρία χρόνια μπήκε  ο ασθενής στην εντατική, αλλά σήμερα όχι μόνο παραμένει σε καταστολή αλλά οι θεράποντες γιατροί συστήνουν θεραπευτική αγωγή που τον εξουθενώνει περισσότερο.

Ποιό ήταν όμως το περιβόητο  λάθος των δανειστών -σωτήρων  μας;

Ότι η επίδραση στην ύφεση  της πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας ήταν τρεισήμισι φορές μεγαλύτερη απ’ όσο είχαν υπολογίσει.

Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει πιο παταγώδης αποτυχία για έναν διεθνή οικονομικό οργανισμό  που ειδικεύεται σε προγράμματα  εξυγίανσης και σταθεροποίησης εθνικών  οικονομιών.

Κατά την αποψή μας  δεν διαπράχθηκε απλά ένα λάθος.

Τα λάθη στην πολιτική ισοδυναμούν  με εγκλήματα γιατί αφορούν τις  ζωές των άλλων. Γιατί πίσω απο  την αριθμητική της τρόικας υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που υποφέρουν. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο, απαξιωμένες επιχειρήσεις, άνθρωποι που αυτοκτονούν ή ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.

Η αποτυχία του μνημονίου, το οποίο υπενθυμίζουμε είχε σχεδιαστεί για να βγάλει την Ελλάδα ξανά στις αγορές το 2012, είναι και παταγώδης και μνημειώδης.

Εκθέτει όχι μόνο τους εμπνευστές του αλλά και αυτούς που κρεμάστηκαν  πάνω του από την πρώτη στιγμή .

Τι έχουν να πουν άραγε  τώρα πρωθυπουργοί, πολιτικοί, τραπεζίτες, αρκετοί επιχειρηματίες, εκδότες, δημοσιογράφοι, οικονομικοί αναλυτές, αλλά και διάφοροι χρήσιμοι ηλίθιοι που θεωρούσαν ότι το μνημόνιο αν δεν υπήρχε θα επρεπε να το είχαμε ανακαλύψει;

Με τη χώρα να ζεί σήμερα συνθήκες κοινωνικού εμφυλίου πολέμου, μπορούν άραγε να κοιτάνε τον  εαυτό τους στο καθρέπτη και να κυκλοφορούν στο δρόμο ανάμεσα στους συμπολίτες τους χωρίς να ντρέπονται;

Το δυστύχημα όμως είναι  ότι η αποτυχία του μνημονίου  φέρνει στην επιφάνεια με τραγικό  τρόπο ένα τεράστιο πολιτικό έλλειμμα μαζί με τη χρεοκοπία της σοσιαλδημοκρατίας  και της αριστεράς να δείξουν  έναν άλλο δρόμο.

Αλλά γι’ αυτό το θέμα θα μιλήσουμε σε ένα επόμενο άρθρο.

Χρήστος Αλεξανδρής

lamiareport.gr