Οκ, η νότια είσοδος ανοιχτή, τουλάχιστον το ένα φύλλο. Ο δρόμος για το εκκλησάκι φαινόταν καθαρός.
Η όμορφη πινακίδα με τον «χάρτη του λόφου» με πάγωσε. Πρώτος τίτλος με μεγάλα γράμματα: «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ».
Ώπα! Πού πας χωρίς τον εγγονό σου;Ναι,αλλά ακόμα είναι μικρός και δεν μου τον δίνει η μαμά του να τον πάω σε πάρκα, γιατί μπορεί να έχει σκυλιά. Ευτυχώς όμως διαβάζω ότι «απαγορεύεται η είσοδος σε ζώα συντροφιάς». Άρα την άλλη φορά θα μπορέσω να μπω στο Λόφο, θα έχω τον εγγονό μου και ευτυχώς δεν έχω ζώο συντροφιάς, γιατί ο γάτος μου δεν με ακολουθεί σε τέτοιες μεγάλες «εκδρομές».
Κοιτάζω ολόγυρα. Δέντρα απεριποίητα, γεμάτο χόρτα που σε λίγο θα ξεραθούν και θα είναι επικίνδυνα. Πώς να πάω τον εγγονό μου την άλλη φορά. Αν πω της κόρης μου ότι έχει ξερά χόρτα, απεριποίητα και αγκάθια, δεν θα μου τον δώσει…
Μπροστά βλέπω έναν κύριο χωρίς να συνοδεύει παιδί. Α, λέω οκ και άλλος όπως εγώ. Τον βλέπω να κοντοστέκεται και μου λέει: «βολτίτσα; βολτίτσα;» «Ναι» του λέω, «εσείς;;» «Φύλακας είμαι» μου λέει και συνέχισε να ανεβαίνει. Άρα λέω κι εγώ πρέπει να γυρίσω, ο φύλακας μου έδωσε να καταλάβω ότι δεν επιτρέπεται να μπω χωρίς να συνοδεύω παιδιά…
Έτσι έληξε άδοξα η περιπλάνησή μου στον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου της πόλης μας.
Έκανα μια σύγκριση με τον Δημοτικό Κήπο του Ρεθύμνου που επισκεφθήκαμε πρόσφατα. Με περίφραξη, ναι, καλαίσθητη όμως περίφραξη και όχι μισογκρεμισμένες σίτες, ανοιχτός διαρκώς με 4 εισόδους, καθαρός, χωρίς ίχνος αγριόχορτα, δέντρα περιποιημένα, με παγκάκια ξύλινα παντού, με την καφετέρια στο κέντρο, την εξαιρετική παιδική χαρά και δύο όργανα γυμναστικής για μεγάλους. Απαγορεύεται μόνο η είσοδος ζώων στην παιδική χαρά, «εκτός των συνοδών ατόμων με αναπηρία» Ενώ στον κήπο συνολικά φυσικά και επιτρέπεται και μάλιστα έχει την πινακίδα: «ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΑΖΕΥΕΤΕ ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΩΝ ΣΑΣ.
Οι παραβάτες τιμωρούνται με πρόστιμο 100€. ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ».
Αυτά για το Δήμο Ρεθύμνου. Εμείς;;
Του Στέφανου Σταμέλλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου