Η Ελλάδα έχει μόνο όπλο της το λόγο στην Ευρώπη.Εσωτερικά, τα λίγα λόγια και τα προσεκτικά έργα.(του Μ.Ράμνου)

Η χώρα που έφθασε το λόγο στην κορυφή της παγκόσμιας έκφρασης, έχει τώρα μόνο αυτόν σαν όπλο της ∙ και πρέπει να τον χειριστεί σαν Ελλάδα με σωστή εστίαση και δύναμη, λακωνικά, καθαρά, πολεμικά και ειρηνικά ταυτόχρονα. Εξηγώ:Τα επιχειρήματα μιας χώρας που χρωστά, ακούγονται λίγο σαν διάθεση αποφυγής του χρέους. Η σημερινή κυβέρνηση των Ελλήνων πρέπει νά ‘χει δύο στόχους στην Ευρώπη με κοινό παρονομαστή να είναι δίκαιοι στόχοι ∙ κι αυτό χωρίς υπερβολές, κατηγορίες, λοιδορίες ή μαγκιές να το αποδείξει σταθερά:

1. τον Εθνικό στόχο και
2. τον Κοινωνικό Ευρωπαϊκό στόχο.

1. Ο Εθνικός στόχος
Όπως η διαπραγμάτευση των Γερμανών περιέχει “ηθικό” στήριγμα και κατηγορεί τη διαφθορά στην Ελλάδα, η Ελλάδα πρέπει άμεσα να εισαγάγει μια μικρή ιστορική αναδρομή που αποδεικνύει ότι απ’ το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά δεν συνήλθε ποτέ, γιατί δεν πήρε ποτέ τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο! Έτσι οι ομιλούντες περί διαφθοράς πρέπει να συνειδητοποιήσουν (με ηρεμία και χωρίς υψηλούς τόνους) ότι οι ίδιοι - η Γερμανική κυβέρνηση - είναι σήμερα κλεπταποδόχοι των ΝΑΖΙ και η δικαιοσύνη κι η ηθική τους αποκατάσταση ζητά την επιστροφή των κλοπιμαίων και πληρωμή των αποζημιώσεων.

Το θέμα μπορεί να στηριχθεί ως ζήτημα κρατικής δικαιοσύνης, αλλά δεν μπορεί να διαχωρίζεται και να απουσιάζει απ’ την τόσο καίρια διαπραγμάτευση!
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει σταμπάρει γερά κι έπειτα να προσπαθήσει να “σώσει" τη γερμανική απ’ αυτή τη ρετσινιά της ιστορίας πείθοντάς τη να τα πληρώσει!

2. Ο Κοινωνικός Ευρωπαϊκός στόχος
Η Ελλάδα είναι και λίγο Γερμανία∙ όπως κι η Γερμανία είναι και λίγο Ελλάδα.
Πόσα οφείλουν οι Γερμανοί στο Νίτσε και το Σοπενχάουερ και κείνοι στους Έλληνες φιλοσόφους.
Πού χαλαρώνουν οι Γερμανοί τα καλοκαίρια;
Άλλωστε έχουμε κι οι δυο χώρες κατοίκους υπηκόους η μια της άλλης, που παίζουν θετικότατο ρόλο στην ευημερία μας.
Η Ευρώπη είναι πια το μεγάλο κράτος μας κι αυτό είναι αναμφισβήτητα στο μεγαλύτερο ποσοστό θετικό. Ας σκεφτούν οι θιασώτες της επιστροφής στη δραχμή τί θα κάνουμε με την Τουρκική προκλητικότητα, που θα γιγαντωθεί μόλις περιθωριοποιηθούμε απ’ την Ευρώπη. Κι ας... αγοράσουν αυτοί τεράστιες ποσότητες όπλων με δραχμές!
Είμαστε και πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε σα μία χώρα. Οι μεγάλοι συνασπισμοί κρατών πρέπει να συνεχίσουν να μεγαλώνουν ώσπου η ανθρωπότητα να γίνει μία.

Η κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει να είναι το άλλο μεγάλο όπλο της κυβέρνησής μας, που είναι πανευρωπαϊκό και πρέπει να συνεχίσει να ενώνει τους Ευρωπαίους. Όχι σαν κράτη, αλλά σαν κοινωνικά στρώματα, που στην πλειοψηφία τους είναι αδικημένα απ’ τη συσσώρευση πλούτου.
Εκεί πρέπει με τέχνη να συνεχίσει να κινητοποιεί τον κόσμο ώσπου να συγκεντρώσει την Ευρωπαϊκή πλειοψηφία, πράγμα πιο εύκολο (ναι!) απ’ το να πείσει πχ το Σόιμπλε.

Πρέπει να συνεχίσει να εμπνέει τους φτωχούς και τους σκεπτόμενους της Ευρώπης για να φέρει κοντά της τους πολιτικούς που πατήσαν πάνω σ’ αυτούς, αλλά τώρα στριμωγμένοι σχεδόν εντάχθηκαν στο νεοφιλελεύθερο μπλόκ (Ρέντσι, Ολάντ κλπ.) και να πείσει με το προσεκτικό έργο της ότι η ίδια δεν χάνει το στόχο της υπεράσπισης - εθνικής κι ευρωπαϊκής - των κατώτερων τάξεων όλων των χωρών της Ευρώπης. Στο βαθμό που θα πείθει κοινωνικά στρώματα, θα αποσταθεροποιεί και τους ισχυρούς νεοφιλελεύθερους κι αυτοί για να κρατηθούν θα χαλαρώνουν τις παροχές. Αυτό το ξέρει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά δεν πρέπει να ατονήσει την προσπάθειά της τώρα που τη στρίμωξαν να δώσει συμβατό πρόγραμμα.

Θα χρειαστεί ισχυρός πολιτικός και κοινωνικός λόγος απαλλαγμένος από μικρότητες.
Ας εμπνευστούμε ζωτικά απ’ τον πολιτισμό μας!

Μ. Ράμνος