Μαύρη αγορά με τις άδειες φαρμακείων

Εξασφαλισμένο κέρδος, σίγουρη πελατεία: δύο λόγοι που συντηρούν ένα διαχρονικό «παζάρι» με πωλήσεις αδειών φαρμακείων, αλλά και το "καπέλο" του αέρα στην τελική τιμή. Όπως παραδέχονται ακόμη και τα θεσμικά όργανα των φαρμακοποιών, η ενέργεια αυτή είναι «μη σύννομη». Ωστόσο τις περισσότερες φορές -και ενώ άδειες για τη λειτουργία φαρμακείων βγαίνουν καθημερινά στο σφυρί μέσω αγγελιών στο internet- οι κατά τόπους φαρμακευτικοί σύλλογοι φαίνεται να μένουν απλοί παρατηρητές μπροστά σε ανάλογα φαινόμενα, υποστηρίζοντας πως χωρίς επώνυμη καταγγελία, δεν μπορούν να επέμβουν.


Έτσι, παρά το γεγονός πως η πώληση της άδειας καθιστά παράνομη πράξη, σε μεγάλο site βρίσκουμε για παράδειγμα σήμερα την εξής αγγελία: «Πώληση άδειας φαρμακείου στο δήμο Χαλανδρίου (πωλείται και μισή, για συστέγαση, αλλά με αποκλειστική χρήση από τον έτερο συνάδελφο, όλου του φαρμακείου, χωρίς εμπλοκή μου), τιμή 75.000 ευρώ, συζητήσιμη».

Το πωλητήριο γίνεται ακόμη πιο τσουχτερό,  όσο ακριβαίνει ο αέρας για τους υποψήφιους αγοραστές, ανάλογα με το σημείο που βρίσκεται το φαρμακείο και τους τζίρους που πραγματοποιεί από τη στάνταρ πελατεία. Όπως λένε γνώστες της αγοράς των φαρμακείων, η τιμή του αέρα μπορεί να αγγίξει εύκολα τις 200 χιλ. ευρώ εάν το φαρμακείο βρίσκεται σε «καλό σημείο - πέρασμα», ενώ η τιμή αυτή μπορεί να είναι και μεγαλύτερη, ανάλογα με τον όγκο του εμπορεύματος.

Συμπληρώνουν μάλιστα πως η  τιμή των 200 χιλ. θεωρείται την παρούσα περίοδο ευκαιρία, δεδομένου ότι προ κρίσης οι τιμές πώλησης των αδειών έφταναν τις 300 ή ακόμη και τις 500 χιλ.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούργιο... μέχρι πρότινος αντιθέτως οι πωλήσεις αδειών συνιστούσαν όπως συνηθίζεται να λέγεται στους κόλπους των φαρμακοποιών το λεγόμενο «μαύρο εφάπαξ»: ο φαρμακοποιός που βρισκόταν πριν τη σύνταξη συστεγαζόταν με τον επόμενο νέο αδειούχο φαρμακοποιό ένα χρόνο πριν τη συνταξιοδότηση και μόλις έφτανε η ώρα της αποχώρησης, το φαρμακείο άλλαζε και επισήμως χέρια. Με το αζημίωτο φυσικά, καθώς ο καινούργιος ιδιοκτήτης είχε χρυσοπληρώσει το άτυπο εφάπαξ του παλιού, το οποίο ήταν αρκετά υψηλό, ακόμη και μετά την πληρωμή του φόρου υπεραξίας.

Επισήμως οι φαρμακοποιοί ισχυρίζονται πως οι άδειες φαρμακείων είναι προσωποπαγείς και αμεταβίβαστες και αυτό που πωλείται ουσιαστικά είναι η υπεραξία, πράξη που ορίζεται με το νόμο ο 2238/1994 (άρθρο 13, παρ. 1) περί υπεραξίας από τις ΔΟΥ, που πληρώνεται όταν μεταβιβάζεται μία επιχείρηση («αέρας», πελατεία κλπ.).

Υποστηρίζουν δε ότι οι γεωγραφικές ρυθμίσεις στην ίδρυση φαρμακείων (πληθυσμιακά και αποστασιακά κριτήρια) είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί η ομοιόμορφη διασπορά των φαρμακείων στον οικιστικό ιστό και στο γεωγραφικό ανάγλυφο (δύσβατες ορεινές, απομονωμένες και νησιωτικές περιοχές), ώστε να διευκολύνεται η ασφαλής και με ποιοτικά εχέγγυα χορήγηση φαρμάκων στον πληθυσμό, ανεξάρτητα του τόπου κατοικίας κάθε πολίτη.

Το βέβαιο όμως είναι ότι, παρά το γεγονός πως τα φαρμακεία δεν έμειναν αλώβητα στην κρίση, δεν έπαψαν ακόμη και σήμερα να αποτελούν μια σίγουρη επένδυση… ιδιαίτερα προσοδοφόρα όταν έρχεται η στιγμή της πώλησής τους. Οι φαρμακοποιοί σημειώνουν πάντως πως πλέον τα περισσότερα φαρμακεία βρίσκονται στο κόκκινο εξαιτίας των καθυστερήσεων στην αποπληρωμή των συνταγών από τον ΕΟΠΥΥ τη χρονιά που μας πέρασε και ότι η ζήτηση έχει πέσει τόσο πολύ, που ακόμη και αυτά σε καλά σημεία είναι δύσκολο να πωληθούν.


Βίκυ Κουρλιμπίνη

vicky.kourlibini@capital.gr



Πηγή:www.capital.gr