Τις «ενδιαφέρουσες» αυτές απόψεις διατυπώνει με παρεμβάσεις της στο βελγικό Τύπο η ανθρωπολόγος και ακαδημαϊκός Ρενέ Χίρσον, η οποία διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είναι παντρεμένη με Έλληνα και ασχολείται επί 40 χρόνια με τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα.
Δίνοντας τη δική της εξήγηση για τη δύσκολη σχέση της τρόικας με την ελληνική κοινωνία και την αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, η Βελγίδα ακαδημαϊκός υποστηρίζει ότι «συχνά για τους Έλληνες οι υποσχέσεις δεν είναι παρά μια απλή δήλωση προθέσεων».
Στους Έλληνες δεν αρέσει να αναλαμβάνουν υποχρεώσεις και να λογοδοτούν, καθώς τις βιώνουν ως περιορισμό της ελευθερίας τους, υποστηρίζει η Ρ. Χίρσον, η οποία εκτιμά ότι οι συμπολίτες μας μπορεί να έχουν τη διάθεση να αναλάβουν δεσμεύσεις, εντούτοις δεν θέλουν αυτές να έχουν καταναγκαστικό χαρακτήρα. Η Βελγίδα ακαδημαϊκός λέει και μια μεγάλη αλήθεια, γνωστή σε όλους μας: «Οι Έλληνες, είμαστε πολύ σκεπτικοί όταν ακούμε λόγια άλλων και ότι πέραν του στενού οικογενειακού μας κύκλου, είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι ο ένας με τον άλλο».
Ωστόσο, οι δυτικοευρωπαίοι πολιτικοί και διπλωμάτες δεν μπορούν να λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο. Και αυτή η διαφορά νοοτροπίας διαφαίνεται, για παράδειγμα, στην περίπτωση της δέσμευσης που ανέλαβε η Ελλάδα ότι θα προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια. Η Ρ. Χίρσον τονίζει ότι η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θεωρούν αυτή τη δέσμευση ως ξεκάθαρη υποχρέωση της Αθήνας, ενώ για τους Έλληνες κάτι τέτοιο δεν είναι παρά μια απλή δήλωση προθέσεων.
Το πρόβλημα, σύμφωνα με τη Βελγίδα ακαδημαϊκό, είναι ότι τόσο η Ε.Ε. όσο και το ΔΝΤ δεν λαμβάνουν υπόψη τις πολιτισμικές αυτές διαφορές και δεν χειρίζονται ορισμένα ζητήματα με επιδέξιο τρόπο. Η καθηγήτρια της Οξφόρδης αναφέρει, για παράδειγμα, ότι το θέμα των αποκρατικοποιήσεων έχει λανθασμένα πάρει το χαρακτήρα τελεσίγραφου. Το ζήτημα αυτό δεν πρόκειται να προχωρήσει στην Ελλάδα, δηλώνει κατηγορηματικά η Ρ. Χίρσον, καθώς εκτιμά ότι μπορείς να υπαγορεύσεις κάτι τέτοιο μόνο σε λαούς που είναι πειθαρχημένοι και όπου η ιεραρχία και οι κρατικές δομές γίνονται αποδεκτές.
«Στην Ελλάδα όμως αυτό ισοδυναμεί με κάλεσμα σε εξέγερση», αναφέρει και τονίζει ότι «εάν θέλεις να φτάσεις κάπου με τους Έλληνες, πρέπει να τους δώσεις την εντύπωση ότι συμμετέχουν ως ισότιμοι εταίροι σε μια συλλογική προσπάθεια».
Με άλλα λόγια, η καθηγήτρια της Οξφόρδης διαμηνύει ότι όσο θα επικρατεί αυτή η άποψη της «οικονομικής κηδεμονίας από την Ευρώπη» που έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της εθνικής κυριαρχίας, το πρόγραμμα οικονομικής σύγκλισης είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Αναμφίβολα, αυτή η διαπίστωση έρχεται σε αντίθεση με όσους υποστηρίζουν ότι στο τέλος του δρόμου και εφόσον θα έχει ολοκληρωθεί η δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας «θα είμαστε ευγνώμονες προς τους εταίρους που μας επανέφεραν στην τάξη, γιατί από μόνοι μας αυτό δεν θα ήταν ποτέ εφικτό».
http://www.imerisia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου