Κάποτε, στην ελληνική επαρχία ο -μοναδικός ίσως- τρόπος για να διασκεδάζουν οι χωριανοί ήταν τα πανηγύρια. Μαζεύονταν οι ντόπιοι, μαζεύονταν και οι «απανταχού» ξενιτεμένοι ντόπιοι, έτρωγαν έπιναν και χόρευαν μέχρι πρωίας. Συνήθως τα πανηγύρια γίνονταν την ημέρα που γιόρταζε η εκκλησία του χωριού και ήταν μια καλή ευκαιρία να συναντηθούν και να διασκεδάσουν όλοι μαζί οι συγγενείς-φίλοι-συντοπίτες…Και πολύ καλά έκαναν!
Σήμερα, τα πανηγύρια όχι μόνο δεν επιτελούν κάποιο θεάρεστο έργο ή δεν καλύπτουν καμία ουσιαστική ανάγκη της ζωής στην περιφέρεια, αλλά έχουν γίνει μια κακόγουστη μπίζνα. Αρπαχτή που λέμε και στα ελληνικά… Για αυτό άλλωστε και το ΣΔΟΕ χτυπάει διπλοβάρδιες και οργώνει τα χωριά τα βουνά και τα λαγκάδια για να βγάλει με τη σειρά του κανα φράγκο για το ρημαδοκράτος το φτωχό και όχι πλην τίμιο…
Το ακόμη πιο τραγικό είναι ότι οι διοργανωτές των πανηγυριών τη σήμερον ημέρα –κυρίως πολιτιστικοί (ο θεός να τους κάνει) σύλλογοι, βαφτίζουν τη μπίζνα «πολιτιστική εκδήλωση». Τέτοιο θράσος! Να το μάθει ο πολιτισμός να τραβάει τα βυζγιά του….
Στις «πολιτιστικές» αυτές εκδηλώσεις, πολιτισμός σημαίνει: Αζματα τύπου ωπωπωπω πωπωπω θα τρελαθώ…βγάλε το μαντήλιιιι από το λαιμό από το λαιμοοοοό και άλλα «παραδοσιακά». Κρέας. Γουρουνόπουλο θα ναι, ψτο θα ναι, σουβλάκι θα ναι…πάντως κρέας θα ναι. Μπύρες. Πολλές μπύρες.
Όχι τόσο για την απόλαυση αλλά για το ποιος κάγκουρας θα φτιάξει το μεγαλύτερο πυργάκι από τενεκεδάκια για να μοστράρει στο φουμπου. Και άλλα τέτοια κουλά….
Φυσικά, στα πανηγύρια…ε συγνώμη στις «πολιτιστικές εκδηλώσεις» ήθελα να πω, πέφτει πολύ χαρτί. Γιατί μπορεί να διανύουμε εποχή κρίσης και ο πανηγυριώτης να κλαίγεται για τη φτώχεια το φουπουά και τον ένφια αλλά για το ψτο και τη μπύρα λεφτά υπάρχουν!
Ετσι και αλλιώς με δυο κωλοκαθιές όλα περνάνε…
Γαμώ τον πολιτισμό μας. Φχαριστώ δεν θα πάρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου