Η Λαμία είναι μια δύσκολη πόλη σε θέματα που σχετίζονται με την μετακίνηση. Δύσκολη για τα οχήματα, αλλά δύσκολη και για τους πεζούς.
Σημαντικό αίτιο η στενότητα των δρόμων και των πεζοδρομίων, που επιφορτίζονται με το ρόλο της κυκλοφορίας και της στάθμευσης των οχημάτων, της κυκλοφορίας των πεζών, αλλά και της τοποθέτησης αντικειμένων εμπορίου, κάδων κλπ. Στο παρελθόν έγιναν κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις για την αντιμετώπισης π.χ. του προβλήματος στάθμευσης.
Το 1978 ο οικιστικός νόμος προέβλεπε την υποχρεωτική κατασκευή παρκινγκ σε κάθε νεοαναγειρόμενη οικοδομή, ο οποίος όμως τροποποιήθηκε δίνοντας το δικαίωμα σε όποιον ήθελε να πληρώσει το ανάλογο τίμημα για να μετατρέψει το παρκινγκ σε κατοικήσιμο χώρο. Αποτέλεσμα; Οι χώροι στάθμευσης μεταφέρθηκαν στο δρόμο καταλαμβάνοντας ζωτικό χώρο που θα μπορούσε να σχεδιαστεί για άλλες χρήσεις όπως τα άνετα πεζοδρόμια και οι ποδηλατοδιάδρομοι.
Σιγά-σιγά η οικονομική ευχέρεια και ο ρόλος του ΙΧ ως κυρίαρχο συστατικό του lifestyle, επέβαλε την παρουσία του στους δρόμους και ταυτίστηκε με την ελευθερία της μετακίνησης, δημιουργώντας στους πολίτες και την ανάλογη κοινωνική νοοτροπία. Η χρήση των ΜΜΜ και η μετακίνηση με τα πόδια, παρόλο που η Λαμία είναι μικρή σε έκταση, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Το ποδήλατο επίσης ανύπαρκτο. Μόνο τα πιτσιρίκια το χρησιμοποιούν στα όρια της γειτονιάς, σαν παιγνίδι.
Όμως οι καιροί αλλάζουν. Η κυκλοφορία αλλά και η ύπαρξη των ΙΧ στους δρόμους των πόλεων αποτελεί το υπ. αριθμόν ένα πρόβλημα των καθημερινών λειτουργιών: ατμοσφαιρική ρύπανση, ατυχήματα, κατάληψη δημόσιου χώρου, άγχος, διαπληκτισμοί, προβλήματα υγείας. Από πολεοδόμους αλλά και απλούς πολίτες εμφανίζονται προτάσεις και αιτήματα για περιορισμό του ΙΧ, μέσω της προώθησης των εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης όπως το ποδήλατο και τα πόδια, που όμως σκοντάφτουν στην ανυπαρξία υποδομών: επαρκή πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομοι. Ποιος θα υποστηρίξει ότι αυτά τα αιτήματα δεν είναι δίκαια, ότι δεν προάγουν την ποιότητα ζωής στην πόλη;
Στη Λαμία οι πρώτοι πεζόδρομοι (Βύρωνος, Ρήγα Φεραίου), συνοδεύτηκαν από αντιδράσεις μερίδας πολιτών. Ο ποδηλατόδρομος στην νότια περιοχή της πόλης, επίσης. Σήμερα, θεωρούνται σωστή επιλογή!
Η κατασκευή του ποδηλατοδρόμου στα Γαλανέικα και την Αμφιθέα, πυροδότησε νέες αντιδράσεις. Διαβάζουμε στον έντυπο και στον ηλεκτρονικό τύπο, ότι τα κολωνάκια του ποδηλατόδρομου αποτελούν παγίδα για μικρούς και μεγάλους, ότι κακώς κατασκευάζεται ποδηλατόδρομος σε ανηφόρες κλπ. κλπ. Προσωπικά χρησιμοποιώ το ποδήλατο μέσα στην πόλη και έχω διαπιστώσει τα εξής: οι ανηφόρες δεν αποτελούν πρόβλημα για κάποιον που έχει σκοπό να χρησιμοποιήσει το ποδήλατό του για τις μετακινήσεις του, δεδομένου του ότι η τεχνολογία των σύγχρονων ποδηλάτων βοηθάει πάρα πολύ. Το πρόβλημα είναι η στενότητα των δρόμων της Λαμίας αλλά και η απουσία παράδοσης στη μετακίνηση με το ποδήλατο,. που έχει σαν αποτέλεσμα την εχθρική στάση μεγάλου μέρους των δημοτών, που επιπλέον είναι και ΙΧδες. Επέκταση του ποδηλατόδρομου, αλλά και των πεζόδρομων σημαίνει περιορισμός του ΙΧ. Όσον αφορά στα κολωνάκια, η κατασκευή τους επιβάλλεται για λόγους ασφαλείας των ποδηλατιστών αλλά και αποτροπής της κατάληψής του από ΙΧ.
Κάποιοι μιλούν για πολυτέλειες σε καιρό οικονομικής κρίσης, τα βάζουν με τον σημερινό Δήμαρχο, θεωρούν το ποδήλατο στη Λαμία ανέκδοτο, υποστηρίζουν ότι θα γίνονται ατυχήματα, ότι δυο-τρεις μαθητές χρησιμοποιούν ποδήλατο να πάνε σχολείο κ.α. Προφανώς δεν γνωρίζουν ότι το έργο είχε δρομολογηθεί επί δημαρχίας του κ. Κοτρωνιά, ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά η χρήση του ποδηλάτου εντός κι εκτός της Λαμίας, ότι τα ατυχήματα τα προκαλούν τα ΙΧ κι όχι τα ποδήλατα, ότι το ποδήλατο και το περπάτημα για να αναπτυχθεί χρειάζονται υποδομές, διαφορετική νοοτροπία και ύπαρξη παιδείας για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Δεν μπορεί κάποιος να ισχυρίζεται ότι ελάχιστοι θα χρησιμοποιήσουν τον ποδηλατόδρομο κι ότι θα κυκλοφορούν σε αυτόν μόνο πεζοί. Ειδικά στην Παλαμά, με τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί το πρωί με την έναρξη και το μεσημέρι με το σχόλασμα των σχολείων, είναι λογικό οι γονείς να μην επιτρέπουν στα παιδιά τους να πηγαίνουν σχολείο με το ποδήλατο. Αν ήξεραν όμως ότι θα πάνε με ασφάλεια; Εξάλλου κι όταν ξεκίνησε η γραμμή του mini bus ελάχιστοι το χρησιμοποιούσαν. Τώρα όμως γεμίζει με κόσμο. Είναι καιρός να καλλιεργηθεί η ιδέα της εναλλακτικής μετακίνησης και η Παλαμά να μετατραπεί σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας.
Τίθεται το ερώτημα: θα πρέπει να αντιδρούμε πριν ολοκληρωθεί ένα έργο ή μετά την ολοκλήρωσή του;. Θα υποστήριζα, ότι παρόλη την επιφυλακτικότητα που έχουμε με ανάλογους σχεδιασμούς του παρελθόντος, καλόν είναι να περιμένουμε την ολοκλήρωσή του. Δυστυχώς, στην περίπτωση του νέου ποδηλατόδρομου, υπάρχει ένα εμφανές κατασκευαστικό λάθος που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά.
Όπως φαίνεται στο σχέδιο, ο ποδηλάτης στρίβοντας από την Παπαγεωργίου στην Παλαμά θα πρέπει μετά από λίγα μέτρα να περάσει στο αντίθετο ρεύμα(κόκκινη διαδρομή) και μετά από λίγο φτάνοντας στην διασταύρωση με την Ευβοίας, να ξαναπεράσει στο προηγούμενο ρεύμα που οδηγεί στην πλευρά των σχολείων. Δεν είμαι πολιτικός μηχανικός αλλά νομίζω ότι η κατασκευαστική λογική ορίζει την πράσινη διαδρομή ως την πλέον ενδεικνυόμενη και θα υπέθετα ότι ο σχεδιαστής αυτή τη διαδρομή χάραξε αρχικά. Υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος που την άλλαξε και υποχρεώνει σε επικίνδυνους ελιγμούς; Εδώ απαιτείται απάντηση από τους αρμοδίους.
Ως γνωστόν οι αρνητικές αντιδράσεις δημοσιοποιούνται ευκολότερα από τις θετικές. Τέτοιου είδους σχεδιασμοί και παρεμβάσεις αναμφισβήτητα έστω και αν ξεβολεύουν κάποιους, βελτιώνουν την ποιότητα ζωής στην πόλη. Ας κρίνουμε με ψυχραιμία κι ας περιμένουμε την ολοκλήρωση του έργου για την τελική αποτίμηση.
Ιωάννης Σβώλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου