Είναι ξεκάθαρο ότι η απόλυση των 47 συμβασιούχων εργαζομένων σημαίνει τουλάχιστον 30 θέσεις εργασίας λιγότερες κι ένα σημαντικό ποσό χρημάτων να απουσιάζει από την αγορά της Λαμίας. Γιατί οι αμοιβές των εργαζομένων είναι χρήματα που οδηγούνται στην κατανάλωση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Με βάση την σύμβαση με τον ΦΟΔΣΑ, θα προσληφθούν 18 εργαζόμενοι, ενώ απολύθηκαν 47, και από τα χρήματα που δαπανώνται, το 24% αφορά ΦΠΑ και το 18% τουλάχιστον είναι το νόμιμο εργολαβικό κέρδος. Η δημοτική αρχή θα μπορούσε να ανανεώσει τις συμβάσεις των εργαζομένων με βάση την απόφαση της κυβέρνησης και να επιμείνει να προσληφθούν μόνιμοι στις ανταποδοτικές υπηρεσίες καθαριότητας του Δήμου, όπως κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των δήμων όλης της χώρας.
Είναι γνωστό ότι προεκλογικά η σημερινή πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου ποτέ δεν ανέφερε ότι θα ιδιωτικοποιήσει τις υπηρεσίες καθαριότητας. Αντίθετα μάλιστα, έκανε κριτική στην προηγούμενη δημοτική αρχή γιατί δεν φρόντισε να έχει προσλάβει μονίμους στην καθαριότητα για να μην ταλαιπωρείται η πόλη με τα κενά των οκτάμηνων και των δίμηνων συμβάσεων. Με μια τέτοια πρόταση δεν θα άγγιζε ούτε διψήφιο νούμερο και όχι το 32,4% που πήρε την πρώτη Κυριακή∙ πόσο μάλλον να γίνει πλειοψηφία την δεύτερη Κυριακή των εκλογών.
Είναι επίσης γνωστό ότι δεν τις έκριναν παράνομες τις αποφάσεις οι εργαζόμενοι. Ούτε η αντιπολίτευση. Ο Ελεγκτής Νομιμότητας και χωρίς τις προσφυγές της αντιπολίτευσης είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει το νόμο. Με λίγα λόγια, η δημοτική αρχή αρνείται τη νομιμότητα κι αυτό το θεωρεί «μη βία». Και θέλει όλοι να μπουν στο «τρυπάκι» της δικής της παρανομίας…
Η κοινωνία μας σήμερα μαστίζεται από την αρρώστια της ανεργίας. Η ανεργία είναι αρρώστια∙ κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Πέρα των άλλων οικονομικών συνεπειών, ο άνεργος είναι άρρωστος ψυχολογικά, σωματικά και άρρωστη είναι ολόκληρη η οικογένεια. Αυτό είναι που σπρώχνει πολλούς στην απόγνωση, στα συσσίτια με το κεφάλι σκυφτό, στις κοινωνικές δομές για το «χαρτζιλίκι» της φιλανθρωπίας «της κοινωνίας των πλουσίων» και τους νέους, τα παιδιά μας, οικονομικούς πρόσφυγες - όχι μετανάστες… - στις χώρες του κόσμου μακριά από την όμορφη πατρίδα. Και θέλουν κάποιοι, να απολύονται αναίτια οι εργαζόμενοι και να σκύβουν το κεφάλι με το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Και θέλουν τους άνεργους να «κραυγάζουν» σιωπηλά!
Τα οικονομικά προβλήματα της κοινωνίας και του Δήμου είναι τεράστια. Κι αντί την φυγή προς τα εμπρός, η δημοτική αρχή επιλέγει την στείρα αντιπαράθεση. Αντί
τη συζήτηση για τα θέματα του στρατηγικού σχεδιασμού, της παραγωγικής ανασυγκρότησης της τοπικής οικονομίας, της ήπιας βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής, της ενεργειακής βιώσιμης αυτάρκειας, της ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων, τη διαχείριση της παράκτιας ζώνης και της κοιλάδας του Σπερχειού, αναδεικνύει τις διαφορές με την αντιπολίτευση ως μείζον θέμα. Αντί να δείξει ότι το παρελθόν διδάσκει αρνητικά την αυτοδιοίκηση, αναπαλαιώνει το σύστημα και επιλέγει ό,τι πιο αναχρονιστικό στην πολιτική διαχείρισης της πλειοψηφίας.
«Η μειοψηφία μπορεί και να έχει δίκιο, η πλειοψηφία πάντα κάνει λάθος» λέει ο Ερρίκος Ίψεν. Παραδεχθείτε και μια φορά ότι κάνετε λάθος… Ευθύνες έχουμε όλοι ως πολίτες∙ και ο καθένας ξεχωριστά. Και είναι επιβεβλημένο, ειδικά σήμερα, να έχουμε πλήρη συναίσθηση των ευθυνών μας για τα πολιτικά πράγματα.
Τελικά όμως εδώ επιβεβαιώνεται ο Νίτσε, που λέει: «πολιτικός είναι κάποιος που διαιρεί τους ανθρώπους σε δυο τάξεις: σε υποχείρια και σε εχθρούς». Κι εσείς κύριε δήμαρχε είσαστε «πολιτικός» και όχι «αυτοδιοικητικός». Και γι’ αυτό θέλετε και την αντιπολίτευση «σιωπηλή». Θα σας βόλευε… για να εξυπηρετηθούν πολιτικά ο ιδεολογικός σας χώρος και οι πολιτικές σας φιλοδοξίες.
Λαμία, 5/10/2017
Στέφανος Σταμέλλος
http://www.e-ecology.gr
https://www.facebook.com/stefanos.stamellos
Δεν υπάρχει αναίτια απόλυση. Προφανώς θα αιτιολογείται, έστω και λανθασμένα, ή έστω και από προκατάληψη. Και, ναι, είναι βία, εφόσον γίνεται παρά την θέληση του απολυομένου. Με απογοητεύει όμως, το ότι η σκέψη σας, των θιασωτών του κρατισμού, δεν αγγίζει τον αρχικό βιασμό, αυτόν της αχρείαστης προσλήψεως, που γίνεται χωρίς να ερωτηθούν οι βαρυνόμενοι, φορολογούμενοι βαρέως πολίτες, ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ. Δεν νομίζεις, αγαπητέ Στέφανε, ότι είναι θρασύ να κλαιγόμαστε για τους "απολυμένους" συμβασιούχους, όταν ο Ιδιωτικός Τομέας θρηνεί ένα εκατομμύριο απολυθέντες ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ (και όχι αυτός) ΠΤΩΧΕΥΣΕ;
ΑπάντησηΔιαγραφή