Εικόνες ντροπής για πολίτες και τοπική αυτοδιοίκηση

Περνώντας σήμερα από τη νότια είσοδο της πόλης μας σταμάτησα στο τελευταίο φανάρι στην έξοδο προς Αθήνα, καθώς ήταν ακόμη κόκκινο. Κοίταζα γύρω μου από αμηχανία, ώσπου το μάτι μου έπεσε στο μικρό παρκάκι που σχηματίζεται εκατέρωθεν του κόμβου.
Εικόνα εγκατάλειψης και ντροπής... Εικόνα που πανάξια συνάδει σε χώρα τριτοκοσμικού τρόπου ζωής.
Αναφέρομαι βεβαίως τόσο στην τοπική αυτοδιοίκηση, που δεν αντιδρά άμεσα, όσο και στην ελλιπή παιδεία του νέο-Έλληνα, που οτιδήποτε έξω από το σπίτι του, δηλαδή κοινό και δημόσιο, αποτελεί πεδίο σύλησης, χώρος ανάξιος σεβασμού, μέρος στο οποίο χωρίς κανέναν ενδοιασμό – αλλά και αντίκτυπο της θλιβερής πράξης του - μπορεί να ξεσπάσει με βία, σπάζοντας, καίγοντας, βρωμίζοντας, διαλύοντας οτιδήποτε όμορφο φτιάχτηκε με κόπο και δημόσιο χρήμα.

Αυτή η αλητεία θα πρέπει λοιπόν να σταματήσει μια διά παντός. Με όποιο τίμημα και όποιο κόστος. Χωρίς συναισθηματισμούς για τον αλητήριο και απαίδευτο συμπολίτη μας (στην τελική να προσέχει τις πράξεις του), χωρίς την εμπλοκή πολιτικών προσώπων (έλα μωρέ δικός μας άνθρωπος είναι!), χωρίς δισταγμό για την όποια οικονομική του κατάσταση (φτωχός άνθρωπος και θα πληρώσει πρόστιμο?!)…

Η εκπαίδευση χρειάζεται και τις αμοιβές, αλλά και τις ποινές. Συνεπώς, η πολιτεία και τα θεσμικά της όργανα οφείλουν να επιτελέσουν ρόλο διττής σημασίας και σκοπού. Αφενός να εξαφανίσουν άμεσα τα σκουπίδια χωρίς ολιγωρία και να συντηρήσουν τον περιβάλλοντα χώρο πρασίνου (που σημειωτέον ήταν ξερός και απότιστος για εβδομάδες!), αφετέρου να στηθούν ειδικά κλιμάκια στον απέναντι δρόμο με ένα πολιτικό αυτοκίνητο και όσοι συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω να πετούν ανερυθρίαστα σκουπίδια στην είσοδο της πόλης (και οπουδήποτε αλλού), να τους επιβάλλεται η βαρύτατη, οικονομικά, όλων των ποινών. Μόνο έτσι θα αρχίσουμε να προσδοκάμε καλύτερες μέρες, μέρες σεβασμού στις αρχές και αξίες του τόπου μας, μέρες αξιοσύνης και πατριωτικής αγάπης προς τον τόπο που μας γέννησε, μας μεγάλωσε, που μας έδωσε ταυτότητα…

Έχουμε ιερό χρέος απέναντί του, αλλά και απέναντι στις γενιές που θα ‘ρθουν. Η ολιγωρία της τοπικής ηγεσίας σε συνδυασμό με την αδιαφορία και ασυνειδησία κάποιων πολιτών δημιουργεί εικόνες ντροπής, που στο κάτω κάτω δεν εκφράζουν το ήθος και τη σοβαρότητα πολλών άλλων.

Από κάποιον οργισμένο με την κατάσταση, αλλά και απογοητευμένο πολίτη της πόλης μας...
Αναγνώστης
Lamiareport.gr