Η υιοθεσία ενός κατοικιδίου ζώου είναι απόφαση ζωής...
Μια απόφαση συνειδητή, που δεν έχουμε το δικαίωμα να ανακαλέσουμε, γιατί σε αυτή την περίπτωση υποβάλλουμε το ζωάκι στην αγχωτική διαδικασία της ένταξης σε διαφορετικό περιβάλλον ή ακόμα χειρότερα το καταδικάζουμε σε εγκάταλειψη.
Είναι μια πράξη ευθύνης, για την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να μετανιώσουμε, γιατί πολύ απλά τα ζώα που υιοθετούμε γίνονται μέλη της οικογένειας μας.
Κανείς δεν μας επιβάλλει να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι. Από την στιγμή όμως που το κάνουμε, επιβάλλεται να το φροντίσουμε όπως πρέπει και να το αγαπήσουμε όσο μπορούμε.
Από την στιγμή που υιοθετούμε ένα κατοικίδιο, ΔΕΝ το επιστρέφουμε και δεν το εγκαταλείπουμε.
Όπως θα μας ήταν αδιανόητο να εγκαταλείψουμε τα παιδιά ή τους γονείς μας.
Ένα ζώο που εγκαταλείπεται νιώθει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα με έναν άνθρωπο και πολύ περισσότερο με ένα παιδί: Φόβο, αγωνία, αμηχανία, απελπισία...
Μια απόφαση συνειδητή, που δεν έχουμε το δικαίωμα να ανακαλέσουμε, γιατί σε αυτή την περίπτωση υποβάλλουμε το ζωάκι στην αγχωτική διαδικασία της ένταξης σε διαφορετικό περιβάλλον ή ακόμα χειρότερα το καταδικάζουμε σε εγκάταλειψη.
Είναι μια πράξη ευθύνης, για την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να μετανιώσουμε, γιατί πολύ απλά τα ζώα που υιοθετούμε γίνονται μέλη της οικογένειας μας.
Κανείς δεν μας επιβάλλει να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι. Από την στιγμή όμως που το κάνουμε, επιβάλλεται να το φροντίσουμε όπως πρέπει και να το αγαπήσουμε όσο μπορούμε.
Από την στιγμή που υιοθετούμε ένα κατοικίδιο, ΔΕΝ το επιστρέφουμε και δεν το εγκαταλείπουμε.
Όπως θα μας ήταν αδιανόητο να εγκαταλείψουμε τα παιδιά ή τους γονείς μας.
Ένα ζώο που εγκαταλείπεται νιώθει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα με έναν άνθρωπο και πολύ περισσότερο με ένα παιδί: Φόβο, αγωνία, αμηχανία, απελπισία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου