Ο άνθρωπος επισκέφτηκε το δερματολόγο, ο οποίος του χορήγησε το φάρμακο κατά του έρπητα. Καθώς είχε γραφτεί στη συνταγή μόνο η δραστική ουσία, χωρίς να συνοδεύεται από την εμπορική ονομασία του φαρμάκου, ο φαρμακοποιός –προφανώς από ανθρώπινο λάθος- έδωσε φάρμακο κατά του θυρεοειδή. Ο ασθενής άρχισε να παίρνει το φάρμακο που του είχε δοθεί και άρχισε να ανεβάζει πίεση, να κάνει ταχυκαρδίες, με αποτέλεσμα να τρέξει στον καρδιολόγο να δει τι συμβαίνει.
Ευτυχώς, παίρνοντας και τα τελευταία φάρμακα μαζί του, διαπιστώθηκε το λάθος και η αγωγή διακόπηκε, διορθώθηκε και σώθηκε ο άνθρωπος τελευταία στιγμή, από το ενδιαφέρον της συζύγου του, που τον πίεσε να κάνουν την νέα επίσκεψη στον καρδιολόγο.
Φυσικά, το ζευγάρι δεν άφησε το πράγμα στην τύχη του, προχώρησε σε έγγραφη καταγγελία στον ασφαλιστικό του φορέα, για να υπάρχει και επίσημη καταγραφή.
Όμως το γεγονός δείχνει ένα από τα προβλήματα που δημιουργεί η συνταγογράφηση με το «νέο σύστημα» αυτό της δραστικής ουσίας.
Εκεί που είχαμε ένα σύστημα
όπου οι έλεγχοι ξεκινούσαν από πολύ αρχικό στάδιο πριν τα προϊόντα φτάσουν στην αγορά, με αποτέλεσμα να είναι εύκολη η αναζήτηση του λάθους σε όλη την αλυσίδα από την παραγωγή μέχρι τον ασθενή, τώρα η ανωνυμία του φαρμάκου, δημιουργεί ανάγκη πρόσθετων ελέγχων, λίγο πριν ο ασθενής καταπιεί το χάπι!
Και αυτό, τη στιγμή που στις ΗΠΑ, όπου εφαρμόζεται το συγκεκριμένο μέτρο, έχει διαπιστωθεί η αναποτελεσματικότητά του και ψάχνουν τρόπους να το αλλάξουν, γιατί και οι έλεγχοι είναι δύσκολοι, αλλά και το κόστος αυξάνεται στην προσπάθεια διόρθωσης των λαθών. Και εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το αμερικανικό σύστημα υγείας δεν είναι συγκρίσιμο προς το δικό μας, γιατί είναι αμιγώς ιδιωτικό, δεν έχει καθόλου προνοιακό χαρακτήρα και εξαρτάται απόλυτα από τους όρους της ιδιωτικής ασφάλειας, χωρίς να έχει τεθεί ένα ελάχιστο επίπεδο στις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας.
Από το δικό μας παράδειγμα, μπορούμε να δούμε τα εξής:
-Ο άρρωστος, πήγε στον ειδικό γιατρό (δερματολόγο) για τον έρπητα. Πλήρωσε επίσκεψη, πήρε τη συνταγή, την εκτέλεσε.
-Το κόστος αυτό, πήγε «στράφι», γιατί τελικά, χρειάστηκε δεύτερη επίσκεψη, σε άλλο ειδικό γιατρό (αυτή τη φορά σε καρδιολόγο) για να διαπιστωθεί το λάθος, και μια διαδικασία επαναξιολόγησης της καρδιολογικής του κατάστασης.
-Ο ασθενής επί τέσσερις ημέρες αποσταθεροποιήθηκε και κινδύνεψε η ζωή του, καθώς πρόκειται για άνθρωπο με δύο πολύ σοβαρές συνδυαστικές παθήσεις (αναπνευστικό και καρδιά).
-Η οικογένεια του ασθενή, επιβαρύνθηκε εκτός από τη συνήθη φροντίδα, με την αγωνία για τον άνθρωπό της, με μετακινήσεις σε γιατρούς, με καταγγελίες στο ΙΚΑ, λες και δεν είχαν τι άλλο να κάνουν, από το να ψάχνουν να βρουν οι ίδιοι –χωρίς να είναι ειδικοί- την άκρη του νήματος.
Μπορεί όλα αυτά στην Ελλάδα να μην αποτιμώνται, όμως σε όλες τις προηγμένες χώρες, το κόστος των πολλαπλών επισκέψεων για τη διόρθωση λαθών, το κόστος εισαγωγής νέων συστημάτων ελέγχου για να μην θρηνούμε θύματα, το κόστος από την υποβάθμιση της περίθαλψης των ανθρώπων υπολογίζονται και μάλιστα σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ ή δολάρια, που –ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή- στη χώρα μας, δεν περισσεύουν.
Πολύ περισσότερο όμως, δεν περισσεύει κανείς από μας τους ίδιους, για να θέτουμε σε κίνδυνο τις ζωές μας, στο όνομα μιας υποτιθέμενης εξοικονόμησης που τελικά την πληρώνουμε διπλά και τριπλά…
Το στηθοσκόπιο
Σκοτώνει ανθρώπους οι φαρμακοποιοί και όχι η συνταγογράφηση δραστικής! Το φαρμακοποιό στην Ελλάδα τον κάνουν : ταξιτζήδες , δάσκαλοι , αγρότες , απόφοιτοι λυκείου κλπ Η συνταγογράφηση της δραστικής ουσίας είναι καθιερωμένη εδώ και πολλά χρόνια σε αναπτυγμένες χώρες
ΑπάντησηΔιαγραφή