Βλέπετε ούτε εκεί υπάρχουν αμνοί, όσο και αν κόπτονται περί του αντιθέτου οι πολιτικοί τους ταγοί.
Ενώ η χώρα μας παραμένει μια εκ των αδιαφιλονίκητων πρωταθλητριών.
Άνω του 10% του ΑΕΠ μας σύμφωνα με την έκθεση του ινστιτούτου χάνεται στις δαιδαλώδεις διαδρομές της διαφθοράς που παραμένει ατιμώρητη.
Αρκετά νωρίτερα, είχε δοθεί στην δημοσιότητα η έκθεση του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης κύριου Λ. Ρακιντζή η οποία πέρασε μάλλον στα ψιλά.
Τι μας έλεγε συνοπτικά η έκθεση αυτή; Ότι η διαφθορά στην χώρα δεν ελαττώθηκε, απλά μίκρυναν τα ποσά λόγω λιτότητας, αλλά άπλωσε τα πλοκάμια της σε περισσότερους, μιας και πολλοί από τους δημοσίους λειτουργούς μας βρήκαν πρόσφορο τρόπο να συμπληρώσουν τις περικοπές των μισθών τους και όχι μόνο.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων αυτών, τα τεράστια ποσά που βρέθηκαν στους λογαριασμούς τους ουδόλως δικαιολογούνται.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως μακράν, είναι ότι με τις αλλαγές στο πειθαρχικό δίκαιο με τον νόμο 4014/2011 αφαίρεσαν από τον κύριο Ρακιντζή το δικαίωμα έφεσης στις αποφάσεις των πρωτοβάθμιων πειθαρχικών συμβουλίων.
Έτσι, σημειώνει ο ίδιος, έχει στηθεί «πλυντήριο» αθωωτικών αποφάσεων για επίορκους υπαλλήλους.
Εδώ έρχεται να ταιριάξει η δεύτερη λέξη του τίτλου με το όνομα διαφθορείς, αφού είναι πλέον αντιληπτή η αρχή του μίτου του φαινομένου αυτού.
Κατά τα άλλα κόπτονται για κάθαρση, όχι για ψήφους...
Στο δε ποινικό σκέλος υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης στα δικαστήρια.
Έχουν αποσταλεί πάνω από 2.000 υποθέσεις στο εισαγγελέα και δεν έχει τελειώσει καμία.
Κάνει μάλιστα ο ίδιος λόγο για παράξενες καθυστερήσεις που αγγίζουν τα όρια της αρνησιδικίας, ενώ οι ποινές είναι τόσο μικρές ώστε να θεωρούνται μάλλον ενθαρρυντικές έκνομων πράξεων.
Ένας χρόνος εξαγοράσιμης φυλάκισης κοστίζει μέχρι 3,5 χιλιάδες ευρώ και ως εκ τούτου δεν λειτουργεί αποτρεπτικά.
Φυσικά είναι και οι παράπλευρες απώλειες, όπως αυτές της γιγάντωσης της γραφειοκρατίας και του μεγάλου κράτους που αποτελεί τον φερετζέ της διαφθοράς, ενώ αποτρέπονται οι όποιες προσπάθειες σοβαρών επενδύσεων από ιδιώτες.
Θα πρόσθετα ότι ή τρελός θα πρέπει να είναι ένας υποψήφιος επενδυτής, ή καλοπιασμένος παρατρεχάμενος.
Από την άλλη είχαμε την έκθεση-βόμβα του ελεγκτικού συνεδρίου η οποία πέρασε επίσης στα ψιλά.
Γιατί άραγε τόσες σοβαρές εκθέσεις στα ψιλά των ΜΜΕ;
Απίστευτη διαφθορά και εκεί. Χρεώσεις για κηδείες, παράνομες αμοιβές που πήγαιναν σε τσέπες άλλων, μέχρι και για... πούρα!
Αφορούσε το 2010 πρώτο έτος του μνημονίου, ενώ η κρίση δεν στάθηκε ικανή να σταματήσει το όργιο διασπάθισης του κρατικού χρήματος στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Πρωταθλήτρια μακράν όλων στην παραβίαση των νόμων, που φάνηκε να συνεχίζει να λειτουργεί με την ίδια λογική όπως ανέκαθεν.
Απευθείας αναθέσεις έργων με κατατμήσεις δαπανών και αναθέσεις συμπληρωματικών εργασιών για να αποφεύγονται διαγωνισμοί με την σχετική προμήθεια.
Παράνομες προσλήψεις συμβασιούχων και ειδικών συμβούλων (?) με ατέλειωτες παράνομες αμοιβές.
Ενδεικτικά αναφέρονται: Αποζημιώσεις δημοτικών υπαλλήλων που τις πήραν κανονικά καθώς και αποζημιώσεις για υπερωρίες υπαλλήλων που είχαν ήδη συνταξιοδοτηθεί.
Αποζημιώσεις για τήρηση πρακτικών δημοτικών συμβουλίων που ποτέ δεν είχαν γίνει, έξοδα κηδειών που δεν προβλέπονταν από τον νόμο, μισθώσεις λεωφορείων ΚΤΕΛ για μεταβάσεις σε διαμαρτυρίες που δεν αναγνωρίζονται, παράνομες προσλήψεις σε ΟΤΑ ακόμη και ατόμων άνω των 65 ετών που απαγορεύονται.
Έργα συντήρησης κοιμητηριών και κτηρίων που ποτέ δεν έγιναν, δώρων που δεν έκαναν, εκδηλώσεων που υπερτιμολογούσαν στο έπακρον, ακόμη και προμήθειες πούρων για τις ανάγκες δημοσίων σχέσεων όπως έλεγαν... και άλλα πολλά.
Ο κύριος Ρακιντζής προσδιόρισε το ύψος της διαφθοράς ως κόστος για το Ελληνικό δημόσιο στα 30-35 δισ. ετησίως!
Που σημαίνει ότι εάν υπήρχε πρόθεση σύλληψης έστω και της μισής, δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη υπερφορολόγησης και περικοπών των εισοδημάτων.
Γιατί η διαφθορά δημιουργεί τον φαύλο κύκλο των ελλειμμάτων, της υπερφορολόγησης και τελικά της αδυναμίας της τσέπης του φορολογούμενου, μέχρι τελικής πτώσεως.
Και για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, λίγο περισσότερο από ένα δισ. ήταν το "όφελος" του δημοσίου από το κούρεμα των ομολόγων των ΦΠ.
Τι όφελος όμως μπορεί να είναι αυτό, όταν είναι ρευστότητα που χάνεται από την αγορά ενώ θα μπορούσε να ενισχύσει την οποία οικονομική δραστηριότητα;
Μάλλον δεν φαίνεται να τους απασχολεί καθόλου.
Ενώ οι εξαιρετικά υψηλές φορολογήσεις των ακινήτων κινούνται στα όρια της απαλλοτρίωσης τους.
Εύκολες και πρόσκαιρες λύσεις, μόνον για να βουλώσουν με στουπιά τις τρύπες μιας βάρκας με ξεχαρβαλωμένο πάτο που δεν θέλουν να δουν....
Δεν άκουσα όμως τίποτε σχετικό από τα χείλη των κυβερνώντων επ΄ αυτού ούτε της αντιπολίτευσης παρά κάτι ελάχιστα, ενώ άπειρες φορές έχουν αναφερθεί στην φοροδιαφυγή με συλλήψεις χρεοκοπημένων επαγγελματιών που μοιραία κάποιοι από αυτούς χρωστούν στο δημόσιο.
Αυτό όμως κύριοι δεν λέγεται αντιμετώπιση της διαφθοράς... έτερον εκάτερον, αφού για την καταπολέμησή της πρέπει να τα βάλετε με τον καθρέφτη σας και τα γεννήματά σας.
Και τι ακριβώς έγινε όλα αυτά τα χρόνια για την αντιμετώπισή της;
Σχεδόν τίποτε θα έλεγα, ενώ η φωλιά του κούκου βρίσκεται καλά αναπαυμένη στην στοργική αγκαλιά του μεγάλου κράτους και των κρατούντων.
Που με τις πρωτοβουλίες του εκάστοτε πολιτικάντη τοπικού αρχηγίσκου υπό τις ευλογίες των ανώτερων του, δημιουργήθηκε ένα διεφθαρμένο, αργόσχολο, αναποτελεσματικό τέρας δημόσιας διοίκησης που γιγαντώνεται.
Νυν υπέρ πάντων το κόμμα.
Πιστεύουν πραγματικά ότι η προσωρινή κράτηση του Άκη και το μαλακό πέσιμο ενός Μαντέλη ήταν οι σηματωροί αλλά και το τέλος της τιμωρίας του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος;
Ή μήπως ήταν οι αίροντας τις αμαρτίες των άλλων μαζί με τις δίκες τους, που νομιμοποιούν όλες τις πολιτικές παρατάξεις για την κατάντια μας;
Κάθαρση χρειαζόμαστε, και την χρειαζόμασταν...χθες, που όμως πρέπει να πάρει πολλούς μαζί της.
Θα την αντέξουμε ή μήπως θα αρκεσθούμε στη επίφαση Άκη-Μαντέλη και τέλος κακό όλα χειρότερα;
Το δεύτερο φαντάζει μάλλον πιθανότερο.
Απεύχομαι να χρειαστεί να αναρωτηθούμε πότε πεθαίνει ένας λαός, όταν οι πολιτικοί του οποίου περιθάλπουν την διαφθορά στηριζόμενοι στην ασυλία τους, αποδεικνύονται κωφάλαλοι και άβουλοι ακόμη και τώρα.
Βρήκαν λοιπόν για μια φορά ακόμη την εύκολη λύση: Κάποτε η λύση αυτή άκουγε στο όνομα εύκολος δανεισμός.
Τώρα που η ροη στέρεψε, ακούει στα ονόματα υπερφορολογήσεις, κουρέματα οικονομιών που χάνονται υπό την μορφή ρευστότητας από την αγορά και εισοδημάτων.
Και εσύ πολίτη αυτής της δυστυχούς χώρας, μπορείς να σηκώσεις μόνος σου το σταυρό που κάποιοι άλλοι ετοίμασαν για σένα.
Τα 35 δισ. όμως συνεχίζουν να σκορπίζονται στους επιτηδείους κάθε χρόνο...στην υγεία σου.
* Η κα Κατερίνα Πάντα είναι επιχειρηματίας
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου