Γράφει ο Τάκης Παληοτάκης
Μετά από τόσο διάστημα που - μέρα με τη μέρα - αισθάνομαι όλο και μεγαλύτερη ντροπή, απογοήτευση και εθνικά προδομένος, άκουσα σήμερα τα λόγια, τη δήλωση του αρχιεπίσκοπου Κύπρου.
Δήλωσε πως η Εκκλησία της Κύπρου είναι διατεθειμένη να υποθηκεύσει όλη την εκκλησιαστική περιουσία, προκειμένου να σωθεί η Κύπρος και ο λαός της. Όταν ρωτήθηκε, αν υπάρχει οροφή στο ποσό που θα χρειαστεί, απάντησε ότι, όταν υπάρχει η καλή διάθεση, τότε όλα μπορούν να γίνουν, γιατί η περιουσία της εκκλησίας είναι πολύ μεγάλη.
Πόση διαφορά εθνικού φιλότιμου, εθνικής αξιοπρέπειας, εθνικής λεβεντιάς!
Στιγμές εθνικής ανάτασης, που τόσο έχουμε ανάγκη!
Δεν ξέρω, αν είναι «σωστή» η απόφαση της Κυπριακής Βουλής. Δεν ξέρω, αν θα οδηγήσει σε οδυνηρότερες οικονομικές και πολιτικές συνέπειες!.
Δεν γνωρίζω, αν θα έχουν συνέχεια και αποτελεσματικότητα οι δηλώσεις των βουλευτών, χθες, και του αρχιεπισκόπου, σήμερα.
Το είχαμε, όμως, ανάγκη.
Δεν αντέχαμε άλλο την υποτέλεια, το μονόδρομο, τον εθνικό εξευτελισμό, τους οσφυοκάμπτες, για να το πω με μια λέξη που, ίσως, λίγοι πια καταλαβαίνουν. Και λιγοστεύουν αυτοί που την καταλαβαίνουν, όχι γιατί είναι από μια παλιότερη «έκδοση» της γλώσσας μας, αλλά γιατί οι ηθικές αντιστάσεις μας μειώνονται και το να σκύβουμε το κεφάλι και τη μέση κοντεύει να καταντήσει «εθνικό καθήκον».
Οι νεότερες γενιές, όμως, δεν διαπαιδαγωγούνται με μαθήματα υποτέλειας, με μαθήματα συγκάλυψης, με παραδείγματα «λαμογιάς». Οι νεότερες γενιές έχουν ανάγκη από εθνική περηφάνια, από παραδείγματα ανθρώπων με ηθική ακεραιότητα, ανάστημα αξιοπρέπειας και συνείδηση καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα, το λαό και τον κόσμο όλο.
Και αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι εκπρόσωποι νιώθουμε ότι μας λείπουν. Ναι, είμαστε συνολικά υπεύθυνοι για το δρόμο που έχει πάρει μέχρι τώρα η Ελλάδα. Αλλά όχι κι έτσι! Περιμέναμε να ακούμε φωνές που θα στέκονται στο ύψος ενός εκπροσώπου ελεύθερου έθνους απέναντι σε ισότιμους συνομιλητές. Κι ας πάρουν ακόμη και σκληρότερα μέτρα! Αλλά να νιώθουμε ότι ακολουθούμε ένα προγραμματισμό που εμείς μελετήσαμε, εμείς αποφασίσαμε. Και όχι να περιμένουμε τη νέα κλωτσιά στον πισινό ή την καινούρια σφαλιάρα στο σβέρκο, όπως αυτές που έτρωγε ο Τζαννετάκος από τον Κωνσταντάρα, στις αξέχαστες ελληνικές ταινίες.
Και κλείνω με το γνωστό απόσπασμα από το ποίημα του Καβάφη:
«CHE FECE . IL GRAN RIFIUTO»
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος το 'χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και την πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι - το σωστό - εις όλην την ζωή του.
Υ.Γ. Γιατί, άραγε, ώρα τώρα, δεν «ξαναπαίζει» η δήλωση του Αρχιεπίσκοπου Κύπρου στις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές; Γιατί το κάνουν «γαργάρα»;
Παληοτάκης
lamiafm1.gr
Δήλωσε πως η Εκκλησία της Κύπρου είναι διατεθειμένη να υποθηκεύσει όλη την εκκλησιαστική περιουσία, προκειμένου να σωθεί η Κύπρος και ο λαός της. Όταν ρωτήθηκε, αν υπάρχει οροφή στο ποσό που θα χρειαστεί, απάντησε ότι, όταν υπάρχει η καλή διάθεση, τότε όλα μπορούν να γίνουν, γιατί η περιουσία της εκκλησίας είναι πολύ μεγάλη.
Πόση διαφορά εθνικού φιλότιμου, εθνικής αξιοπρέπειας, εθνικής λεβεντιάς!
Στιγμές εθνικής ανάτασης, που τόσο έχουμε ανάγκη!
Δεν ξέρω, αν είναι «σωστή» η απόφαση της Κυπριακής Βουλής. Δεν ξέρω, αν θα οδηγήσει σε οδυνηρότερες οικονομικές και πολιτικές συνέπειες!.
Δεν γνωρίζω, αν θα έχουν συνέχεια και αποτελεσματικότητα οι δηλώσεις των βουλευτών, χθες, και του αρχιεπισκόπου, σήμερα.
Το είχαμε, όμως, ανάγκη.
Δεν αντέχαμε άλλο την υποτέλεια, το μονόδρομο, τον εθνικό εξευτελισμό, τους οσφυοκάμπτες, για να το πω με μια λέξη που, ίσως, λίγοι πια καταλαβαίνουν. Και λιγοστεύουν αυτοί που την καταλαβαίνουν, όχι γιατί είναι από μια παλιότερη «έκδοση» της γλώσσας μας, αλλά γιατί οι ηθικές αντιστάσεις μας μειώνονται και το να σκύβουμε το κεφάλι και τη μέση κοντεύει να καταντήσει «εθνικό καθήκον».
Οι νεότερες γενιές, όμως, δεν διαπαιδαγωγούνται με μαθήματα υποτέλειας, με μαθήματα συγκάλυψης, με παραδείγματα «λαμογιάς». Οι νεότερες γενιές έχουν ανάγκη από εθνική περηφάνια, από παραδείγματα ανθρώπων με ηθική ακεραιότητα, ανάστημα αξιοπρέπειας και συνείδηση καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα, το λαό και τον κόσμο όλο.
Και αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι εκπρόσωποι νιώθουμε ότι μας λείπουν. Ναι, είμαστε συνολικά υπεύθυνοι για το δρόμο που έχει πάρει μέχρι τώρα η Ελλάδα. Αλλά όχι κι έτσι! Περιμέναμε να ακούμε φωνές που θα στέκονται στο ύψος ενός εκπροσώπου ελεύθερου έθνους απέναντι σε ισότιμους συνομιλητές. Κι ας πάρουν ακόμη και σκληρότερα μέτρα! Αλλά να νιώθουμε ότι ακολουθούμε ένα προγραμματισμό που εμείς μελετήσαμε, εμείς αποφασίσαμε. Και όχι να περιμένουμε τη νέα κλωτσιά στον πισινό ή την καινούρια σφαλιάρα στο σβέρκο, όπως αυτές που έτρωγε ο Τζαννετάκος από τον Κωνσταντάρα, στις αξέχαστες ελληνικές ταινίες.
Και κλείνω με το γνωστό απόσπασμα από το ποίημα του Καβάφη:
«CHE FECE . IL GRAN RIFIUTO»
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος το 'χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και την πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι - το σωστό - εις όλην την ζωή του.
Υ.Γ. Γιατί, άραγε, ώρα τώρα, δεν «ξαναπαίζει» η δήλωση του Αρχιεπίσκοπου Κύπρου στις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές; Γιατί το κάνουν «γαργάρα»;
Παληοτάκης
lamiafm1.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου