Κροκόδειλος στην Πλατεία Ελευθερίας στην Λαμία;

Απάντηση στις καταγγελίες

 για τα αδέσποτα της Λαμίας

Κύριε διευθυντά

Διάβασα με έκπληξη και κατανόηση την καταγγελία - κόλαφο του ΑΝΑΓΝΏΣΤΗ στην ηλεκτρονική σας εφημερίδα και υποχρεούμαι να ομολογήσω πως, η ακρίβεια των στοιχείων που προκύπτουν από την “εμπεριστατωμένη” περιγραφή της ανήκουστης - φοβερής περιπέτειάς του, παραπέμπει σε αντίστοιχα επεισόδια της αδίκως δεινοπαθούσας λογοτεχνικής ηρωίδας Μπλάνς Επιφανί. Επειδή δε τελευταία, αυτό δεν είναι το μοναδικό κρούσμα έκφρασης μιας φοβικής συμπεριφοράς προς το σπάνιο για την τοπική πανίδα είδος του σκύλου (πως λέμε κροκόδειλος στην πλατεία Ελευθερίας;), θα πρέπει να επισημανθούν και να ξεκαθαριστούν σε όσους διαβάζουν ή και ενημερώνονται άλλως από την ιστοσελίδα σας κάποια πράγματα, προς αποκατάσταση της αλήθειας και περιγραφή της πραγματικότητας.

Πρώτα πρώτα, θα πρέπει να σκεφθούμε πόσος πολύς κόσμος (συμπεριλαμβανομένου και εμού) κινείται στις δύο περιοχές, όπου ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ βίωσε τη φοβερή περιπέτεια, και έτσι να υπολογίσουμε τα έως τώρα πλήθη θυμάτων των αδίστακτων αυτών ζώων. (Σημειωτέον και σημαντικότατο: τα ίδια τα ζώα δεν μπορούν να απολογηθούν και να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, σε αντίθεση με άλλα). Αν ο αριθμός των θυμάτων λοιπόν δεν προκύπτει μεγάλος παρά ελάχιστος, τότε εύκολα κάποιος μπορεί να συμπεράνει ότι:

α) τα αδέσποτα σκυλιά δείχνουν μια ανεξήγητη προτίμηση στον συγκεκριμένο περαστικό και του επιτίθενται, έτσι, αναίτια

ή β) ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ λέει ψέματα ή υπερβάλλει ή παρουσιάζει με υπερβολή μέρος της αλήθειας

Προφανώς, μιας και γενικά σε ολόκληρη την πόλη τα περιστατικά αναίτιας επίθεσης σκύλων σε ανυποψίαστους περαστικούς είναι ελάχιστα όλα αυτά τα χρόνια, και μάλιστα υπό απόλυτα ειδικές συνθήκες (π.χ.σκύλες με κουτάβια) και ποτέ από τους μόνιμους σκύλους της περιοχής (ΜΕΡΥΠ προς Άγιο Λουκά), οι οποίοι φοβούνται ακόμα και τη σκιά τους και δεν πλησιάζουν ούτε αυτούς που τους ταΐζουν, εύκολα προκύπτει το συμπέρασμα ότι, η περιγραφή του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ παραλείπει την πρόκληση από τη μεριά του της πιθανής επιθετικότητας των σκύλων ή ακόμα και την αυθαίρετη ερμηνεία επιθετικότητας, χωρίς καν να υπάρχει τέτοιο θέμα. Δηλαδή, ή οι συγκεκριμένοι σκύλοι φάνηκαν στα μάτια του φοβικού περαστικού ως εν δυνάμει επικίνδυνοι, χωρίς να είναι, ή προκλήθηκαν και αμύνθηκαν στην προσφιλή βουκολική πρακτική των περαστικών της χρήσης κάποιου μπαστουνιού, που συνήθως φέρουν μαζί στους περιπάτους τους, με αυτό ακριβώς το σκοπό: προληπτικά, να απειλούν τα ζώα που θα συναντήσουν έτσι ώστε αυτά να φοβηθούν και να μην τους επιτεθούν. Τότε βέβαια, και δίκαια, πιθανόν να έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Εδώ δε θα πρέπει να σημειωθεί ως παράδοξο, σε σχέση με τα καταγγελλόμενα από τον ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ότι, παρά την για πολλά χρόνια ενασχόληση του υπογράφοντα την παρούσα με την φροντίδα αδέσποτων ζώων, ποτέ δεν έπεσε θύμα επίθεσης από αυτά, σε αντίθεση με την συνήθη καταγραφή, καθημερινά, φρικαλεοτήτων με δράστη τον άνθρωπο και θύμα τα ζώα.

Από την επιστολή του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ωστόσο προκύπτουν και κάποια άλλα σχετικά συμπεράσματα. Από τη χρήση και μόνο της λέξης “κοπρόσκυλα” αντιλαμβάνεται κάποιος ότι, πέραν της άτυχης σύγκρισης της καθαρότητας της φυλής του με αυτή των υποδεέστερων ημίαιμων σκύλων (δηλαδή των κοπρόσκυλων), ο συγκεκριμένος κύριος μισεί και φοβάται τουλάχιστον τα σκυλιά, για κάποιους δικούς του λόγους και, προφανώς, όχι λόγω της αδρά περιγραφόμενης περιπέτειάς του με τα αιμοσταγή αδέσποτα της περιοχής “…λίγο πίσω από τη ΜΕΡΥΠ…” των οποίων “…λίγο έλειψε να γίνει γεύμα”. Περιπέτεια που αποτέλεσε και την αφορμή να εκφρασθεί ο ανωτέρω Ανώτερος (των κοπρόσκυλων), και να διεκδικήσει το δίκιο του επί της αυτονόητης πλην όμως κατάφορα αδίκως αμφισβητούμενης ιδιοκτησίας του επί των δρόμων!

Μα σοβαρά τώρα, πόσο θράσος χρειάζεται για να απαιτεί να έχει αποκλειστική τη χρήση των δρόμων για τον ίδιο και τα παιδιά του (που δυστυχώς και για αυτά και για τους υπόλοιπους, πρόλαβε ζευγάρωσε και έκανε, με πιθανότητα να του μοιάσουν χωρίς αυτά να φταίνε); Πόσο δίκαιη είναι η απαίτησή του να εξαφανισθούν από τον περίγυρό του τα αδέσποτα, αφενός μεν με το πρόσχημα της επικινδυνότητας, επειδή αυτός απλά τα φοβάται, αφετέρου δε επειδή αυτά δεν μπορούν να αμυνθούν έναντι σε όσα αυτός ισχυρίζεται; Όσο δίκαιο θα ήταν και το δικό μου αίτημα να πάψουν να κυκλοφορούν αυτοκίνητα στους δρόμους, γιατί πρόσφατα κάποιο αυτοκίνητο με πάτησε. Ή το αντίστοιχο αίτημα της άκληρης δύστροπης γεροντοκόρης για την απαγόρευση κυκλοφορίας στους δρόμους παιδιών, από την παρουσία των οποίων ενοχλείται συνειρμικά;

Πέραν όμως και πάνω από τις προσωπικές προτιμήσεις του κάθε πολίτη, τις οποίες πιθανόν να προσπαθεί να επιβάλλει με νόμιμους και μη τρόπους, ισχυρή και εφαρμοστέα, ευτυχώς, είναι η σχετική σε κάθε περίπτωση νομοθεσία. Αυτή που προβλέπει μια εντελώς διαφορετική από την προτεινόμενη από τον ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς. Αυτή που προβλέπει την ύπαρξη αδέσποτων ζώων σε αστικό περιβάλλον, σε ελεγχόμενη κατάσταση και πληθυσμό, με υπεύθυνο για την εφαρμογή της (νομοθεσίας) τους δήμους, και κατά συνέπεια ιδιωτικές προσπάθειες επιβολής των ατομικών προτιμήσεων του κάθε πολίτη μπορεί να υπερβαίνουν τη νομιμότητα. Αυτή που ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ δείχνει ή να αγνοεί ή να περιφρονεί.

Βέβαια, η επιστολή-καταγγελία του έχει και την ανθρωπιστική της διάσταση, μιας και προτρέπει τους φιλόζωους να ταΐζουν ανθρώπους και όχι ζώα, (λες και δεν μπορούν να γίνονται παράλληλα και τα δύο) κινούμενος προφανώς μέσα στα πλαίσια της λογικής πως, ότι είναι “περιττό” δεν έχει λόγο ύπαρξης!!!

Α! και κάτι ακόμα: στην προκειμένη περίπτωση, πέραν της συνήθους απειλής χρήσης φόλας από οπαδούς-αγνούς ομοϊδεάτες του ΑΝΑΓΝΏΣΤΗ και δεινούς χειριστές του γραπτού λόγου, ανακοινώθηκε υπό τη μορφή απειλής και η χρήση δίκαννων, για την αντιμετώπιση της «μάστιγας», γεγονός που, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να καθησυχάζει κάθε αρμόδιο και μη σχετικά με το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην περιοχή μας τουλάχιστον, μιάς και από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά προκύπτει ότι, η περιοχή βρίθει αρρενωπών τεστοστερονούχων αρσενικών.

Υ.Γ. Επειδή εκφράστηκε υπό τη μορφή παραπόνου από τον ΑΝΑΓΝΏΣΤΗ η παράλειψη εκ μέρους των φιλοζώων να τον επισκεφθούν, συμπαριστάμενοι, στο νοσοκομείο (η τοπική οργάνωση κανιβάλων άραγε θα τον επισκεφθεί;) παρηγορητικά αναφέρω ότι η επόμενη εισαγωγή του στο νοσοκομείο, που, δυστυχώς, δεδομένου του πληθυσμού των άγριων ζώων που τον περιβάλλουν στην καθημερινότητά του, θα είναι σύντομα, θα του δώσει την ευκαιρία να διαπιστώσει και την ύπαρξη εκεί και άλλων κλινικών, (πέραν της χειρουργικής ως συν-αρμόδια) όπως, για παράδειγμα, η Ψυχιατρική.

Γιώργος Κοτσίλης στο Lamiareport