Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αυτό που προσπαθώ να καταλάβω είναι η σχετικότητα στην αντίληψη που διατηρούμε για τον χρόνο όταν έχει να κάνει με τεχνολογία. Σε ένα dot com περιβάλλον πέντε χρόνια είναι πολλά, ίσως και μία ζωή ολόκληρη. Στην τεχνολογία πέντε χρόνια φτάνουν για να αναπτυχθείς, να πετύχεις τους στόχους σου, να ζήσεις και να πεθάνεις, να σκάσεις σαν φούσκα, ή να μαραθείς σαν ιδέα που έχασε τους χυμούς της. Κατά μία εκδοχή, ζώντας μέσα στην τεχνολογία, ζεις περισσότερο ή, αντίθετα, συμπυκνώνεις τη ζωή σου μέσα σε λιγότερο χρόνο.
Θυμηθείτε, για παράδειγμα, πως ήταν ο υπολογιστής που χρησιμοποιούσατε όταν γεννήθηκε το youtube. Τι μορφή είχε ο browser και ποιες εφαρμογές υποστήριζε. Και τώρα γυρίστε δέκα χρόνια πίσω. Δεν υπήρχε το ipad. Μείνετε εκεί. Και παρακολουθήσετε τη γέννηση ενός παιδιού που σήμερα συμπληρώνει τα δέκα χρόνια ζωής. Προσπαθήστε να μετρήσετε πόσα είναι τα τεχνολογικά αντικείμενα ή οι εφαρμογές που ένας δεκάχρονος δεν θα μάθει ή δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ.
Το δοκιμάζουμε; Ενας δεκάχρονος δεν ξέρει τι είναι το φαξ, το τέλεξ, το φωτογραφικό φιλμ, η γραφομηχανή το πικάπ. Δεν έχει χρησιμοποιήσει βίντεο, κασέτες, δεν μπορεί να φανταστεί την τηλεόραση χωρίς χρώμα και τηλεκοντρόλ, θα δει με περιέργεια τηλέφωνο με καλώδιο και παραδοσιακό καντράν. Είμαι σίγουρος πως στο πεδίο των σχολίων μπορείτε να προσθέσετε και εσείς εφαρμογές και προϊόντα που δεν αναγνωρίζει σήμερα ένα παιδί δέκα ετών. Στις ΗΠΑ οι δάσκαλοι παρατηρούν πως όταν μιλήσουν στα παιδιά για φορά αντίστοιχη αυτής των δεικτών του ρολογιού, πολλά πιτσιρίκια τους κοιτάζουν με απορία επειδή η μορφή του ρολογιού έχει πάντα ψηφιακή μορφή. Ενα νέο είδος ανθρώπου γεννιέται. Μεγαλώνει δίπλα μας. Και εμείς τον αντιμετωπίζουμε με εντελώς παραδοσιακά μέτρα και μέσα. Γι' αυτό και το χάσμα των γενεών στο μέλλον θα ανοίξει περισσότερο. Θα είναι η τεχνολογία που θα βαθαίνει το ρήγμα ανάμεσα στις γενιές.
του Κώστα Γιαννακίδη (Protagon.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου